تابستانی که دیگر نیست

اصفهان امروز- سارا اکبری: تا پیش از فراگیر شدن اینترنت و به‌ویژه موبایل‌های هوشمند عبارت «اوقات فراغت» بیشتر شنیده می‌شد و ساماندهی و برنامه‌ریزی برای آن سرفصل شعارهای افراد و نهادهای گوناگون بود. برای دانش‌آموزان نیز دوره تابستان فرصت طولانی و مناسبی بود که اوقات فراغت طولانی و قابل برنامه‌ریزی و برنامه‌های گوناگون تفریحی، فرهنگی، ورزشی و آموزشی داشته باشند. به‌ویژه بازار آموزش و فعالیت‌های ورزشی داغ بود. در همین زمان انواع موسسه‌ها برای پاسخگویی به این نیاز تشکیل شدند. رفت‌وآمد، آشنایی با افراد جدید، تجربه و تمرین موضوع‌های نو سبب می‌شد در کنار استفاده بهینه از دوره زمانی تعطیلات، دانش‌آموزان مهارت جدیدی را هم آموزش ببینند. اما رفته‌رفته با توسعه تلویزیون و به‌ویژه ضریب نفوذ اینترنت از تجربه‌های کاربردی و اجتماعی نوجوانان کاسته شد و دغدغه خانواده‌ها برای پرکردن حفره به وجود آمده افزایش یافت. اکنون فرزندان ما از دوره کودکی با پدیده چندوجهی موبایل و ابزارهای فناوری آشنا می‌شوند و در بسیاری موارد از والدین خود پیشی می‌گیرند. در این شرایط و با محدود بودن محتوا و برنامه‌های جذاب رسانه‌های فراگیر صوتی و تصویری رسمی، جایگزین‌های غیررسمی فضا را به خود اختصاص می‌دهند. فارغ از ارزش‌گذاری این محتواها، وابستگی شدید، خانه‌نشینی، کاهش زمان استراحت، تحرک و روابط چهره‌به‌چهره سبب بروز مشکلات و حتی بیماری‌های جدید شده است. با این شرایط موبایل و ابزارهای فناوری مانند شمشیری دو لبه عمل کرده و در کنار صدها کاربرد مفید، نقش جدی در کاهش کیفیت زندگی بازی می‌کنند. در کشور ما نیز به‌عنوان وسیله‌ای برای تکمیل چشم و هم چشمی و رقابت‌های ظاهری تبدیل شده است. به همین دلیل در دوره کنونی اوقات فراغت بیشتر از همه زمانی است که موبایل‌ها خاموش و در دسترس نباشند و خانواده و دوستان بعد از مدت‌زمان طولانی با نگاه مستقیم به چهره یکدیگر از زندگی، آینده و رویاهای خود بگویند.