فرونشست و فروریزش؛ زنگ خطری برای اصفهان
درست در روزهایی که جریان زاینده‌رود در اصفهان متوقف شد چاله‌ای در یکی از اتوبان‌های شهر ایجاد شد. حفره‌ای که به دلیل گسست زیر خط لوله ۵۰۰ میلی‌متری انتقال فاضلاب اتوبان شهید آقابابایی در عمق ۱۲ متری زمین ایجاد شد
درست در روزهایی که جریان زاینده‌رود در اصفهان متوقف شد چاله‌ای در یکی از اتوبان‌های شهر ایجاد شد. حفره‌ای که به دلیل گسست زیر خط لوله ۵۰۰ میلی‌متری انتقال فاضلاب اتوبان شهید آقابابایی در عمق ۱۲ متری زمین ایجاد شد که اگر یک خودروی سنگین از آن می‌گذشت یا قطر بیشتری داشت شاید فاجعه‌ای بزرگ را رقم می‌زد که به خیر گذشت. از سال گذشته تاکنون، شاهد رخداد ۲۳ مورد نشست زمین و ریزش بودیم که بعضی از آنها مربوط به شبکه‌های انتقال آب و فاضلاب و بعضی از آنها مانند حادثه چهارراه نظر، مربوط به فرسودگی بوده است. شاید شهروندان اصفهان هنوز خیلی خوش‌شانس بوده‌اند که در این نشست‌ها آسیب ندیدند؛ اما همیشه هم بخت یار مسئولان و مردم نیست و اینها بیش از اینکه یک حادثه‌دیده شود باید به چشم زنگ خطرهایی به آن نگاه کرد که خبر از یک اتفاق فاجعه‌بار می‌دهد. فاجعه‌ای که دیگر چند ساعت و چند روز فقط یک اتوبان را نمی‌بندد و یا مردم را در ترافیک نگه نمی‌دارد. آن‌وقت حیات یک شهر یا استان و زندگی چند میلیون نفر به مخاطره می‌افتد.در این روز‌ها که اصفهان حال‌وروز خوشی ندارد و فرونشست این مرگ بی‌صدای زمین از گوشه‌وکنار این استان و کلان‌شهر به گوش می‌رسد.استانی که در سایه بی‌توجهی‌ها هنوز درمانی برای آن یافت نشده و نتیجه نشست‌ها و جلسه‌های مسئولان استانی و کشوری چیزی جز تصویب مصوبه‌هایی نبوده که هنوز رنگ و بوی اجراشدن نگرفته و جلوی پیشرفت فرونشست‌ها و ریزش‌های زمین را نگرفته است. به‌غیراز فرونشست زمین به‌خاطر عدم جریان دائمی زاینده‌رود و برداشت‌های بی‌رویه و افت سطح آب سفره‌های زیر زمینی و خالی‌شدن آبخوان‌ها مشکل دیگری هم در کلان‌شهر اصفهان به عمق فاجعه دامن زده و آن فرسوده بودن شبکه فاضلاب شهر است. شبکه‌ای با عمر 50 سال که هر روز از جایی نشت می‌کند و باعث نشست زمین می‌شود. مسئولان راه چاره را در تأمین اعتبار برای تعویض و بازسازی زیرساخت‌های شبکه فاضلاب شهر می‌دانند؛ اما باید این را دانست که این نشست‌ها و فرونشست‌ها نه منتظر مصوبه‌ها می‌مانند نه منتظر اعتبارهایی که شاید امسال تأمین شوند یا سال دیگر. به‌هرحال در صورت تداوم این بی‌توجهی‌ها و معطل ماندن اعتبارها، تغییرات و خسارت‌های زیاد و عواقب جبران‌ناپذیری بر پیکره شهر وارد می‌شود.
حل بحران فرونشست و ریزش‌های گاه‌وبیگاه زمین در اصفهان نیاز به همکاری و همراهی همه دستگاه‌ها و نگاهی ملی به آن دارد. وزارت نیرو باید تغذیه سفره‌های آب زیر زمینی و کمبود آب را رصد و در این زمینه برنامه‌ریزی کند.
در کنار احیای زاینده‌رود و جریان دائمی آن و تغذیه سفره‌های آب زیر زمینی که راه نجات از مخاطرات فرونشست زمین است باید شبکه فاضلاب شهر هم به‌سرعت ترمیم شود. اما اگر همچون سال‌های گذشته به زنگ خطرهایی که هرازگاهی در یک گوشه شهر به صدا درمی‌آیند بی‌توجه بمانیم این چاله‌ها به ابر چاله‌هایی تبدیل خواهند شد که به یکباره سطحی از شهر را می‌بلعند و فاجعه‌ای را ایجاد می‌کنند که دیگر تأسف خوردن سودی نخواهد داشت. پس پیش از آنکه دیر شود و هزینه‌ای گزاف را بر دوش کشور و استان بگذارد باید فکری اساسی شود.
