تحلیلی بر چالش‌های صنعت هتل‌سازی و ضرورت بازنگری در اقتصاد گردشگری شهری
اصفهان، مقصد جهانی با زیرساخت‌های محلی؟
اصفهان امروز: اصفهان، به‌درستی «نصف جهان» خوانده می‌شود؛ شهری با گنجینه‌ای از تاریخ، هنر، معماری و فرهنگ. اما در حالی‌که ظرفیت‌های گردشگری این شهر در کلاس جهانی قرار دارند، زیرساخت‌های اقامتی آن هنوز با استانداردهای بین‌المللی فاصله دارند. پرسش این‌جاست: آیا می‌توان با هتل‌هایی فرسوده یا کم‌ظرفیت، رویای تبدیل اصفهان به قطب گردشگری غرب آسیا را محقق کرد؟
گردشگری بدون اقامت، یک فرصت نیمه‌سوز
گردشگری، تنها به جاذبه محدود نمی‌شود؛ اقتصاد آن زمانی شکوفا می‌شود که زنجیره ارزش شامل حمل‌ونقل، اقامت، تغذیه، تفریح و خرید به‌صورت هماهنگ عمل کند. در این میان، اقامتگاه‌ها ستون فقرات تجربه گردشگر هستند. نبود تنوع در سطوح هتل‌داری، از هاستل تا هتل پنج‌ستاره، باعث شده بخش بزرگی از گردشگران داخلی و خارجی یا اصفهان را در سفرهای کوتاه ببینند، یا آن را به‌کلی از فهرست خود حذف کنند.
نگاهی به آمار و عملکرد اخیر
در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای ساخت هتل‌های جدید در اصفهان انجام شده؛ از صدور مجوز برای هتل‌های چهار و پنج‌ستاره تا بازسازی برخی اقامتگاه‌های سنتی. اما روند ساخت، کند و گاه گرفتار موانع اداری، کمبود سرمایه‌گذار خارجی و نبود طرح جامع توسعه گردشگری بوده است. برخی پروژه‌ها نیز به‌دلیل ناهماهنگی با معماری بومی یا مخالفت‌های زیست‌محیطی ناتمام مانده‌اند.
فرصتی برای سرمایه‌گذاری پایدار
اصفهان نه‌تنها به بازسازی هتل‌های قدیمی، که به توسعه هدفمند اقامتگاه‌های نوین نیاز دارد؛ از بوم‌گردی‌های استاندارد گرفته تا هتل‌هایی با خدمات دیجیتال‌محور برای نسل جوان گردشگران. این حوزه می‌تواند یکی از پیشران‌های اصلی جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی باشد، مشروط بر آن‌که شهرداری، اداره میراث فرهنگی و بخش خصوصی به یک زبان مشترک برسند.
استانداردسازی و آموزش، حلقه مفقوده صنعت اقامت
یکی از چالش‌های اصلی، نداشتن نیروی انسانی آموزش‌دیده در مدیریت هتل‌داری و خدمات گردشگری است. توسعه فیزیکی بدون سرمایه‌گذاری در منابع انسانی، تنها بازسازی نمای ظاهری خواهد بود. همچنین، نبود نظام ارزیابی دقیق از کیفیت خدمات اقامتی، به رقابت‌پذیری این صنعت آسیب زده است.
در نهایت، اگر قرار است اصفهان از درآمدهای نفتی عبور کرده و به اقتصاد تجربه و گردشگری تکیه کند، زیرساخت اقامتی نخستین حلقه زنجیره این تحول است. بدون آن، گردشگری اصفهان همچنان یک ظرفیت بالفعلِ بالفعل‌نشده باقی خواهد ماند.