تیغ ماهی یا کووید 19؟     

می‌گفت: درست شب عید نوروز و بر اساس سنت همیشگی و همه‌ساله باقالا پلو با ماهی جنوب میهمان سفره ما بود و من که به علت مشکلات اقتصادی از عید قبل تا آنشب ماهی نخورده بودم سعی کردم دلی از عزا درآورم. غافل از اینکه مراقب تیغ‌های آن باشم که ناگهان احساس کردم جسمی خشن از گلویم عبور کرد و براثر سرفه‌ای ناخودآگاه وارد نای و در ادامه ریه‌ام شد تا این مسئله مرا از خوردن غذا بازدارد و شب هم از نگرانی و ناراحتی خوابم نبرد. آنشب گذشت و تک‌سرفه‌ها در تعطیلات عید نوروز ادامه یافت. اگرچه در این فاصله سری به یکی از بیمارستان‌های خصوصی زدم تا پزشکان عمومی و احتمالا متخصص ضمن دریافت مبالغ قابل توجهی سونوگرافی از ریه‌ام بگیرند و اعلام کنند تیغ ماهی در گوشه‌ای از آن جای گرفته و نیاز به عمل جراحی پس از پایان تعطیلات را دارد که این خبر ناگوار باعث شد ایام عید من و خانواده به عزا تبدیل شود. صبح روز هفتم فرودین یکی از دوستان نزدیک تلفنی از من احوالپرسی کرد و گفت: متخصصی را دراین‌باره می‌شناسد که از دوم فروردین به خاطر کمک به بیماران ریوی عصر هرروز در مطبش حاضر می‌شود و چون کمتر کسی از این مسئله خبر دارد، می‌شود به‌راحتی به سراغ او رفت. دوستم از من خواست که بعدازظهر همان روز آماده ‌باشم تا به همراه جواب سونوگرافی و نسخه‌های پزشکان متعدد به مطب او برویم. این اتفاق افتاد و وقتی پزشک حاذق قدیمی مرا معاینه و مدارک را ملاحظه کرد سری تکان داد و گفت: این تصویر مربوط به تیغ ماهی نیست بلکه ضایعه ایست که براثر ابتلا به ویروس کووید 19 ایجاد شده و به‌مرورزمان حذف خواهد شد! عبدالرسول عمادی رئیس سابق مرکز سنجش و پذیرش و معاون پیشین وزارت آموزش‌وپرورش می‌گوید: «امنیت آزمون یک مسئله دیگری است. شما اگر قادر به تأمین امنیت آزمون نباشید در سال یک آزمون هم که برگزار کنید، ممکن است مشکل پیش بیاید. برای این مسئله باید ببینیم نقاط ضعفی که امنیت آزمون را تهدید می‌کند، کجاست. برگزاری آزمون چند حلقه امنیتی دارد که ممکن است یکی از این حلقه‌ها ضعیف باشد. باید این حلقه را پیدا و مشکلش را برطرف کرد. در مسئله امنیت شما اگر دو سال یکبار هم بخواهید آزمون برگزار کنید ممکن است با عدم امنیت روبه‌رو باشید به همین دلیل نمی‌توان با این بهانه که ممکن است امنیت آزمون به خطر بیفتد آزمون را دو بار برگزار نکنیم. ما در کنکور می‌خواهیم یک غربالگری کنیم و از بین تعدادی داوطلب از هر شیوه‌ای برای یک صندلی در دانشگاه یک نفر را انتخاب کنیم، ما بالاخره به یک شکلی می‌خواهیم یک عده را کنار بزنیم و یک تعداد معدودی را به کلاس‌های دانشگاه بفرستیم، درحالی‌که در امتحان مدرسه چنین کاری نمی‌خواهیم انجام دهیم، بلکه ما در امتحان نهایی مدرسه می‌خواهیم ببینیم چه اندازه آموزشی که در یک سال تحصیلی به دانش‌آموزان داده‌ایم موفق بوده، بچه‌ها به نقاط ضعفشان پی ببرند و معلم نیز آن‌ها را بداند و معلم کیفیت کار خودش را بسنجد که این ماهیتاً با کنکور متفاوت است. به همین دلیل من گذاشتن سوابق تحصیلی در کنار آزمون سراسری ترکیب کردن دو چیز ناهمجنس می‌دانم که شایسته نیست که با اعمال قطعی سوابق تحصیلی ما استرس کنکور را وارد مدرسه هم می‌کنیم به نظر من این مسئله که سوابق تحصیلی به شکل قطعی اعمال شود به نفع مافیاست، چراکه اگر شما نخواهید تأثیر منفی را اعمال کنید آموزش‌وپرورش و مدرسه کار خودش را می‌کند، کسی هم مداخله در کار او ندارد که بیاید انواع کتاب‌های کمک‌آموزشی را آماده و بخواهد به بچه تزریق کند. حالا اگر متقاضی در رشته تجربی این مقدار زیاد است چرا ظرفیت رشته تجربی را زیاد نکنیم که تعداد بیشتری از بچه‌ها پزشک شوند؟ چه ایرادی دارد که بچه‌ها مجبور نباشند این رقابت وحشتناک را پشت سر بگذارند تا در پایان تعداد اندکی از آن‌ها وارد رشته پزشکی شوند؟» حاصل این کمبود در انتخاب ارجح برای ورود به رشته‌های پزشکی از میان داوطلبان داخلی که معمولا با اطلاعات قابل‌اعتنایی دوره متوسطه را طی کرده‌اند باعث می‌شود تا به‌سوی دیگر پارامترهای موجود چون علوم انسانی، هنر و مهندسی‌های مازاد بر نیاز بروند و درنهایت کاری درخور شأن تحصیلاتشان به دست نیاید و از طرف دیگر کشور با بحران کمبود پزشکان متخصص و فوق تخصص و حاذق مواجه و ناچار شود از دانشجویانی که قبلا در کنکورهای داخلی موفق نشده‌اند و با هزینه‌های کلان شخصی به کشورهای درجه سوم ازنظر محتوای آموزشی رفته‌اند تا در دانشگاه‌های خصوصی، پزشکی بخوانند، استقبال کرده و واحدهای آن‌ها را بپذیرند که تحصیلاتشان را در داخل ادامه دهند و نهایتا از زمره همان پزشکانی شوند تا اثر کووید ۱۹ را بر ریه‌های بیمار، تیغ ماهی تشخیص داده و بی‌مهابا به تیغ جراح بسپارند!
ادامه دارد