مرگ جذابیت

 

 

شبکه های فولادی آبی رنگ، چیزی را پشت سر خودشان مخفی نمی کنند اصلا انگیزه برای دیدن و کنجکاوی ایجاد نمی کنند تا ببینیم آن پشت چه خبر است؟ درختان و آدم ها و .. این شبکه های فولادی درست مانند ساختارهای اجتماعی که گاه چنان چهره ای از خود به نمایش می گذارند که آدم ها را ناامید می کنند کسی میلی در او وجود ندارد که بخواهد آن را دنبال کنید و بداند و بفهمد. مثل این شبکه ها را زیاد می توان در زندگی و فضای شهری دید. اصولا شهرهای معاصر و به ویژه کلان شهرها، پر از این نوع نماها هستند. نماهایی که شاید طراح آن ادعا کرده که از یک نقش سنتی آن را گرفته باشد که البته درست است ولی روح آن را نگرفته است و جسم یک نقش سنتی بدون روحش، مرده است و درست مانند بسیاری دیگر از نقوش و فضاهای دیگر مدرن عمل می کند. این شبکه ها جذابیت خاصی ندارد و شاید برای متولی امر که آن را در ایستگاه اتوبوس قرار داده نیز بیشتر از این ارزشی نداشته است. بر خلاف نگاه برخی که ایستگاه های اتوبوس، فضاهای کم اهمیت شهری است، این فضاها در ساخت روایت ها، بسیار قوی عمل می کنند. برای کمک به ساخت روایت ها بهتر، پیشنهاد می شود ایستگاه های اتوبوس متناسب خیابانی که در آن قرار گرفته است، باز طراحی گردد. چرا خیابان حکیم نظامی و خیابان مجلسی باید دارای یک نوع نمای ایستگاه اتوبوسی باشد؟ فهم دقیق از اصفهان شناسی به ما کمک می کند تا بتوانیم شناخت اصفهان را با کمک های فضاهای شهری تکمیل کنیم و یکی از این فضاها، ایستگاه های اتوبوس هستند. تصویر این یادداشت در ساعت 6 و 57 دقیقه روز یک شنبه 10 تیرماه 1403 در ابتدای خیابان علامه مجلسی تهیه شده است. منتظر اتوبوس خط 79 بودم تا با آن به حکیم نظامی بیایم. عبور از بافت سلجوقی تا بافت صفوی.