فیلم رگ های آبی فروغ فرخزاد با بازی باران کوثری

اخبار فیلم رگ های آبی 

• جهانگیر کوثری تهیه‌کننده آثاری همچون «زیر پوست شهر»، «خون‌بازی»، «اشباح»، «سوت پایان»، «فراری»، «به آهستگی»، «نسل جادویی»، «نرگس»، «یک شب» و «دختران خورشید» است.

• او فعالیت حرفه‌ای در سینما را از سال ۱۳۵۰ با دستیاری کارگردانی در فیلم سینمایی «سراب» آغاز کرده و در سال‌های ۱۳۵۳ و ۱۳۵۹ فیلم‌های کوتاه و مستند «رهایی»، «شکوفه ناز و درخت کهن»، «شب پا»، «پهلوان نه قهرمان»، «دوباره به راه می‌افتیم» و «طبیعت زیبای ایران» را ساخته‌ است.

نقد و بررسی فیلم رگ های آبی

این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اولِ منتقدان و نویسندگان سینمایی است؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند! در ضمن، انتشار آن‌ها -لزوما- به معنای تایید فیلیموشات نیست.

محمد تقی‌زاده: جهانگیر کوثری در نخستین تجربه خود در قامت فیلمساز سعی کرده به یکی از شخصیت‌های مهم ولی ممیزی‌دار از نظر سیستم فرهنگی کشور بپردازد نتیجه آن شده که علاوه بر محدودیت‌های وزارت ارشاد در نمایش بخش‌هایی از زندگی فروغ فرخزاد، گویی شخص فیلمساز نیز در تصویر کردن زندگی فروغ با خودسانسوری مواجه شده و نتیجه پرتره‌ای ناقص و الکن است که خیلی بیشتر و کاملتر میتوان همین اطلاعات را درباره این چهره از صفحه ویکی پدیای او بدست آورد.

کوثری علاوه بر ضعف در محتوا در فرم و ساختار هنری نیز موفق عمل نکرده است. اینکه او سعی داشته خلاقیت‌های ساختاری در روایت داستانی خود اعمال کند قابل فهم است اما این گونه تجربه‌گرایی و هنری‌نمایی به نظر به کلیت فیلم ضربه زده و نتیجه آن شده که با فیلمی نمایشی و اطواری روبرو شویم که قصد داشته در ساختار و فرم پیشرو باشد اما به دلیل نابلدی، نتوانسته ایم ایده را اجرایی کند.

بازی باران کوثری با وجود تلاش زیاد این بازیگر در ایفای نقشی متفاوت از یک زن آرام شاعر مسلک و سختی کشیده، در امتداد ساختار نمایشی و تصنعی فیلم قرار میگیرد و به نظر تلاش‌های کوثری در این نقش نتوانسته بازی یکدست و باورپذیری که شمایل فروغ فرخزاد را ترسیم و تصویر میکند به نمایش در اورد.

۳ نکته از فیلم:

• ساختارزدگی
• تصنع بجای باورپذیری
• محتوای ویکی پدیایی و سانسور شده

احسان ناظم‌بکایی: مهر توقیف، فرصت مناسبی برای فیلم هاست تا ولو بواسطه ساختار از هم پاشیده، مورد اقبال قرار بگیرند و فیلم فروغ چنین است. فیلمی که بهتر می بود سازندگانش خودخواسته آن را توقیف می کردند و در کمد خانه شان نگه می داشتند. فیلم چنان از پای بست ویران و بی محتواست که نه فیلمبرداری کلاری و نه تدوین عبدالوهاب و نه حتی بازی باران کوثری نتوانسته آن را نجات بدهد. فیلمی که می توانست به مانند فیلم پروین در جشنواره پارسال، پرتره مطلوبی از یک شاعره معاصر دیگر باشد ملغمه درهمی است که نه به معرفی فروغ فرخ زاد منجر شده و نه در روایت امروزی شخصیت فروغ موفق بوده است. ما اصلاً در این فیلم متوجه چرایی حالات فروغ نمی شویم و نه اثری از پسرش کامیار می بینیم و نه می فهمیم چرا با شاپور به اهواز رفته است. از همه عجیب تر مخاطبی که اطلاعات عمومی درباره او ندارد اصلاً نمی فهمد که فروغ در جریان تصادف رانندگی در قلهک کشته شده است!

۳ نکته از فیلم:

• شاعری که می گوید اراده ندارم ولی اشعار ساختار شکن می گوید و از همسر و فرزندش جدا می شود!
• فروغ جدید چه نسبتی با فروغ قدیم داشت؟
• کاش تهیه کننده می ماندی آقای مجری ورزش از نگاه دو