سپاهان و یک پایان رویایی

ستاره‌هایی که یک فصل پرفرازونشیب را پشت سر گذاشته و سرشار از انگیزه برای یک پایانی رویایی بودند. رویایی که تنها با برتری مقابل مس رفسنجان در ورزشگاه آزادی به دست می‌آمد. تیمی که محرم نوید کیا سکان هدایتش را در دست داشت. شاید بیشترین نگرانی سپاهانی‌ها هم از همین جا نشات می‌گرفت. این که یک خود مانع از پایانی رویایی برای تیمی شود که فصلی پرفرازونشیب را پشت سر گذاشته است. فصلی که اگرچه با شروعی طوفانی آغاز شد اما تند حوادث یکی پس تاز دیگر کمر تیم مورایس را شکست. طلایی پوشان اصفهانی تیمی بودند که پرقدرت وارد لیگ بیست و سوم شدند اما رفته‌رفته آب رفتند. به ویژه در هفته‌های پایانی نیم فصل که دیگر توانی برای ایستادن نداشتند. شکست‌ها متوالی و از دست رفتن قهرمانی نیم فصل این تاوانی بود که سپاهانی‌ها به بدترین شکل دادند. تیمی که قدر بازگشت چهار امتیاز ازدست‌رفته را ندانست. آن‌ها سوم دی‌ماه سال گذشته در ورزشگاه نقش‌جهان مغلوب آلومینیوم اراک شدند و سپس در بازی معوقه هفته ششم با نتیجه سه بر یک به گل گهر سیرجان باختند. این دوشکست موجب شد تا تنها شانس باقی‌مانده برای طلایی پوشان اصفهان بازی با شمس آذر قزوین درنبرد پایانی نیم فصل باشد. دیداری که روی بد فوتبال را به شاگردان ژوزه مورایس نشان داد و در این بازی هم امتیازی به کیسه سپاهانی واریز نشد تا همه‌چیز در بازه زمانی 12 روزه از دست برود. پیرامون این یک چه بر سر تنها نماینده آسیایی اصفهان آمد که سه بازی پایانی نیم فصل را با شکست پشت سر گذاشت می‌توان مدت‌ها صحبت کرد اما بدون شک مهم‌ترین عامل را باید بر هم خوردن تمرکز بازیکنان برشمرد. این که طلایی پوشان اصفهانی پس از آذرماه طوفانی که با ثبت چهار برد شیرین برای آن‌ها همراه شد به طور ناگهانی وارد یک کمای خودخواسته شد و نتیجه‌اش چیزی جز از دست دادن صدر جدول و قهرمانی نیم فصل نبود. در نیم فصل دوم هم مورایس نتوانست به روند پرنوسان تیمش پایان دهد و تنها در هفته‌های پایانی بود که سپاهان روی دور برد افتاد اما دیگر برای قهرمانی خیلی دیر شده بود. در نقطه مقابل آن‌ها زمانی که فهمیدند شانس چندانی برای کسب جام در لیگ برتر ندارند همه نگاه خودشان را به جام حذفی معطوف کردند. به ویژه در همین خردادماه و بازی سرنوشت‌ساز نیمه نهایی مقابل گل گهر سیرجان که با فاصله زمانی دوهفته‌ای پس از پایان لیگ برگزار می‌شد. این ماموریت به عهده ژوزه مورایس بود تا شاگردانش را برای این بازی آماده نگه دارد. به ویژه این که پنج بازیکن اصلی اش را هم به دلیل بازی‌های تیم ملی تا چند روز پیش از دیدار 26 خردادماه در اختیار نداشت. با این شرایط اما این مربی پرتغالی توانست تعادل لازم را در تیمش برقرار کند و در همین بازه زمانی کوتاه ملی پوشان سپاهان را با دیگر بازیکنان هماهنگ کند. حاصل این هماهنگی هم برتری دو بر یک طلایی پوشان اصفهانی مقابل گل گهر سیرجان بود. این برد برای سپاهانی‌ها از اهمیت فراوانی برخوردار بود چرا که راه قهرمانی در جام حذفی را برای آن‌ها هموارتر می‌کرد. به‌هرحال عبور از سد نماینده سیرجان موجب شد تا بازی فینال برای شاگردان مورایس آسان‌تر شود. به ویژه که از نظر روحی و انگیزشی بازیکنان را به حداکثر آمادگی رسانده بود. بر این اساس مورایس در بازی پنج شب گذشته از تمام ظرفیت‌هایش برای شکست مس رفسنجان و کسب جام بهره گرفت. البته سرمربی سپاهان با توجه به محرومیت هادی محمدی و میلاد زکی پرو مجبور شد از دوستاره دیگر یعنی محمدجواد حسین نژاد و محمد دانشگر استفاده کند. از اتفاق حسین نژاد به ستاره تیمش در این بازی تبدیل شد. او در نیمه دوم بازی با مس رفسنجان با حرکت سریع توپ را میانه میدان حمل کرد و با دید خوب و ضربه‌ای دقیق از بین دو مدافع تیم مس رفسنجان شهریار مغانلو را در موقعیت گلزنی قرار داد و اگر آقای گل سپاهان با دقت بیشتری توپ را به سمت دروازه مس شلیک می‌کرد یک پاس گل تماشایی توسط حسین‌نژاد ثبت شده بود. بازیکن فانتزی‌باز سپاهان در این مسابقه علاوه بر عملکرد هجومی خوب در فاز دفاعی هم تاثیرگذار بود جنگنده و پرتلاش ظاهر شد تا یک نمایش کامل در فینال جام حذفی ارائه دهد، او حتی در ضربات آزاد و ارسالی روی دروازه هم دخالت می‌کرد و سعی داشت با ضربه سر دروازه حریف را تهدید کند. اما ستاره بی‌بدیل بازی با مس رفسنجان کسی نبود جز شهریار مغانلو. بهترین گلزن لیگ بیست و سوم که دوبار توانست دروازه حامد لک را باز کند. دوگلی که برای سپاهان حکم طلا را داشت و سند قهرمانی زردپوشان اصفهانی را امضا کرد. قهرمانی در جامی که 11 سال از شاگردان ژوزه مورایس دریغ شده بود اما سرانجام این طلسم شکست و فصل فوتبالی سپاهان را رویایی کرد.