تاریخ را اصلاح کنیم نه تکرار  

اصفهان امروز - حسن روانشید

تا زمان کوتاهی پس از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز هم چندتایی از پزشکان هندی، پاکستانی و حتی بنگلادشی در اقلیم دورافتاده سیستان و بلوچستان و کرمان داشتیم که سواد و معلوماتشان از متصدیان تزریقات و پانسمان ایرانی کمتر بود اما چون به پنبه‌دانه خوردن حاصل از فروش نفت کشور عادت کرده بودند و حقوق دریافتی از این‌سو برایشان رؤیایی بود حاضر نمی‌شدند به‌راحتی به وطنشان برگردند. آن‌روزها گذشت تا نوبت مهاجرت متولیان تندرستی فرارسد و ده‌ها هزار پزشک فوق تخصص پس از پایان تحصیلات به میهن بازنگردند و امروز پرستاران و دیگر اعضاء کادر درمانی اگرچه در اینجا و با سرمایه کشور درس‌خوانده‌اند اما مهاجرت کرده و جلای وطن می‌کنند که یک روند تکراری است تا خطرات خود را برای فقدان جمعیتی در آینده‌ای نه‌چندان دور داشته باشد و به دلیل فقدان وصلت‌ها و فرار از فرزندآوری با بحران پیری روبرو هستند و بالطبع نیازمند باقیمانده نسل جوان می‌باشند تا از آن‌ها نگهداری کنند. آنچه گفته می‌شود هذیان نیست که اگر نگاهی به قوانین تدوین‌شده پیرامون پیشگیری از بحران جمعیت تا سال ۱۴۳۰ داشته باشیم بهتر می‌توانیم این حقیقت تلخ را درک کنیم. مسئله تنها تأمین بهداشت نیست که قطعا نهاد آموزش‌وپرورش هم با این تراژدی مواجه خواهد شد زیرا به‌جا ماندن هزاران صندلی خالی در دانشگاه‌ها و مدارس عالی نشان می‌دهد که این سیر منفی به‌صورت نزولی آرام‌آرام به‌سوی وزارت آموزش‌وپرورش می‌آید تا در آغاز مهدهای کودک، پیش‌دبستانی‌ها، دبستان‌ها و در ادامه دبیرستان‌ها را هدف قرار دهد و امروز کمبود معلم آغاز راه ویکی از چالش‌ها در بخش ابتدایی است تا در ادامه همراه با سیر نزولی جمعیت دبیرستان‌ها را هم در برگیرد. تکرار طرح‌های تاریخ گذشته‌ای همچون دعوت از جاماندگان انتخاب رشته برای ورود به دانشگاه تربیت‌معلم اصفهان که گویا 2500 صندلی خالی مواجه است یکی از همین زنگ خطرهایی است که منتظر آن بودیم. آگهی‌های تبلیغاتی پیرامون چالش کمبود و بحران آب متنوع هستند اما یکی از آن‌ها سالهاست مقام اول را دارد زیرا وقتی بنا به نیاز این بشر شیر آب را باز می‌کند بجای آن هوا خارج می‌شود! اینجاست که جای خالی یک ضرورت بی‌بدیل مشخص می‌گردد. مدیرکل آموزش‌وپرورش اصفهان حتما از صندلی‌های خالی در مدارس عالی و دانشگاه‌های دولتی و نیمه‌دولتی طی چند سال گذشته تا به امروز خبر دارند که دلیل آن نبود متقاضی فیزیکی است و می‌تواند به‌نوعی شبیه نبودن آب در لوله و شیرها باشد که هوا از آن خارج شود و در ادامه و پس از چالش کمبود معلم نوبت افت دانش‌آموز در مدارس باشد که امروز این اتفاق از دبستان‌ها شروع شده و در آینده به دبیرستان‌ها تسری خواهد یافت. آقای مدیرکل آموزش‌وپرورش اصفهان اگرچه شما مجری هستید و برنامه ریزان در پایتخت اقامت دارند اما بد نیست بدانید که حتما می‌دانید مشکل اصل آموزش‌وپرورش بزرگسالان جامعه هستند نه کودکان و نوجوانان که اگر انگیزه تشکیل خانواده و فرزندآوری از آن رخت بربندد همه این تلاش‌ها بیهوده است زیرا اولین کوتاهی‌ها در بروز این مصیبت عظما بعد پرورش آن بوده که پس از عبور از دهه شصت به‌سرعت افول کرده و مبحث آموزش را یکه‌تاز و تنها گذاشته است. شاید در آمارهای دریافتی از واحدهای آموزشی، با گزارش‌هایی به‌ظاهر تربیتی مواجه هستید ولی می‌دانید این پرورش به‌ظاهر مقبول، آنی نیست که شهیدان رجایی و باهنر می‌طلبیدند و بنیان‌گذار آن بودند. مربی پرورشی این سال‌ها را می‌توان به چرخ پنجم مدرسه تشبیه کرد درحالی‌که این نهاد مقدس در دهه شصت رکن اصلی یک واحد آموزشی و ارگان اداره‌کننده فرهنگ کشور بود، از اسلاف نشسته بر صندلی شما بخصوص در هشت سال گذشته هیچ انتظاری نداشتیم زیرا چهاربند تلاششان صرف پیاده کردن سندهای رنگارنگ می‌شد که با کمال تأسف در روند موجود و به‌جامانده کم تأثیر هم نبوده است و امروز می‌طلبد تا شمایی که از جنس تربیت و دست‌پرورده سنت امام باقر «ع» هستند به همکارانتان توصیه کنید هیچ‌یک از دقایق عمر خود را وقف جریانات بی‌بهره جابجایی‌های فیزیکی نکنند. زیرا هنرشان آن است که به تغییر تفکرات التقاطی پرداخته و ضمن ملاطفت از چوب خشکیده نهال بارور بسازند! آقای مدیرکل، شما نوسازی مدارس را متحول نمایید تا روش منسوخ گذشته که متوجه ساخت‌وسازهای جدید است و پیمانکاران را شادمان می‌سازد! کنار گذاشته و به بازسازی و تعمیرات اساسی واحدهای متعدد در سطح استان بپردازند تا در بودجه‌های محدود جهت برون‌رفت از نهضت کانکسی صرفه‌جویی شود و دراین‌باره نگاهی به آموزش‌وپرورش اروپا و بخصوص انگلستان داشته باشند که هنوز هم از مدارس با تاریخ ساخت یک قرنی دست برنداشته‌اند و هرروز به نوسازی آن‌ها می‌پردازند، بنابراین دلیلی ندارد اگر ازنظر فنی امکان دارد ۳۵ واحدی که احتمال فرونشست آن‌ها می‌رود را احیا نمایند، اینگونه به حال خود رها کنند و در فکر ساخت مدارس جدید باشند تا به نام شما و به کام پیمانکاران تمام شود! حرف‌های به‌جامانده بخصوص از ۸ سال دولت‌های یازدهم و دوازدهم بسیار است که در ادامه یک‌به‌یک رونمایی خواهند شد.
ادامه دارد