خانه تاریخی امیرقلی امینی، مرکز فعالیت‌های صنفی روزنامه نگاران می‌شود

اصفهان است و صدها اثر تاریخی‌اش، آثاری که هر کدام یادگار دورانی از تاریخ بوده اند و امروز ساکت و آرام در کوچه پس کوچه های نصف جهان آرمیده و اصالت و غنای فرهنگی و تاریخی این شهر کهن را به رخ می‌کشند.

به گزارش ایمنا، خانه تاریخی "امیرقلی امینی" از جمله این آثار ارزشمند است که در قسمت غربی خیابان آیت الله کاشانی و نبش کوچه دهقان قرار دارد. خانه ای به همراه چاپخانه‌ای قدیمی که اکنون به کتابخانه تبدیل شده و در گذشته به "امیرقلی امینی" روزنامه نگار فقید اصفهانی تعلق داشته است. این بنا که از دوران پهلوی به یادگار مانده در تاریخ ۱۱ مرداد ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۲۳۰۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

خانه امیرقلی امینی سالهاست از محلی پررفت و آمد به محلی آرام و خلوت تبدیل شده، در حالیکه می تواند به عنوان یکی از مهم ترین پاتوق های فرهنگی شهر فعالیت داشته و در اختیار رهروان صاحبِ خانه، یعنی اهالی مطبوعات و رسانه اصفهان قرار گیرد.

اما اظهارات اخیر معاون شهردار و مدیر سازمان فرهنگی، ورزشی و اجتماعی شهرداری اصفهان این امید را در دل های اهالی مطبوعات ایجاد کرده است . "محمد عیدی" که با انتصابش به عنوان معاون شهردار اصفهان در امور فرهنگی و هنری موجب رضایت و خوشحالی هنرمندان اصفهان در عرصه های مختلف شده و بذر امید را برای انجام اقدامات موثر و ماندگار در عرصه های فرهنگی و هنری ایجاد کرده است، در نخستین مصاحبه مطبوعاتی خود بر اختصاص خانه "امیرقلی امینی" به مرکز فعالیت های صنفی روزنامه نگاران تاکید کرده است.

وی در اینباره گفت: روزنامه نگاران آیینه تمام نمای جامعه اند و اگر بخواهم آنان را با نماد اسطوره ای باز نمون کنم، باید بگویم نظیر الهه هزار گوش و هزار چشم میترا می باشند، که همواره نگاهبان جامعه اند، تا مبادا به کژی ها فرو غلتد و از راه هموار به ناهموار دچار گردد. روزنامه نگاران البته که باید دیده بان رویکرد و عملکرد مدیران باشند و با نقد دایم خویش به بوستان جامعه طراوت بخشند و در کمال آزادگی وحریت به باغبانی مشغول باشند.

مدیر سازمان فرهنگی، ورزشی و اجتماعی شهرداری اصفهان افزود: باید این را نیز اضافه کنم که جهانشهر اصفهان تاریخچه پرریشه ای در پیشینه روزنامه نگاری ایران دارد و در دامان خویش چه بسیار روزنامه نگاران نامی و ملی را پروارنیده، که بعضا خود مبدع سبک های نوینی در این فن شریف بوده اند. از این جمله اند امیرقلی امینی که با وجود معلولیت جسمی، منشا و مبدا برکات میمون و مبارکی برای شهر بوده و باید هر کدام مان به او ببالیم و بنازیم. این مرد بزرگ تا آنجا به حرفه روزنامه نگاری عشق می ورزید و مسئولانه ومتعهدانه در این باب اهتمام می کرد که حتی پس از آرمیدنش در جوف خاک، سرای خویش را مامن و ملجا روزنامه نگاران خلف قرارداد؛ که مدفنش قدمگاه ایشان باشد و خانه اش که هویت تاریخی سنت روزنامه نگاری اصفهان است، بار دیگر اجتماع این نیک اندیشان را در خود باز ببیند و محل آمد و شد اینان شود.
او تاکید کرد: خانه امیر قلی امینی را باید خاطره ماندگار و یادگار پرافتخار روزنامه نگاری این شهر دانست و با بازگردندان آن به صاحبان اصلی اش و به تبع، باز زنده نمودن کارکردش، دم حیات را به رگ و جان این اثر میراثی دمید؛ که به عقیده من، انجام این مهم، برای ما یک وظیفه تاریخی و اخلاقی است.

"امیرقلی امینی" از چهره های شاخص عرصه روزنامه نگاری در تاریخ اصفهان است. او در سال ۱۲۷۶ در اصفهان متولد شد. پدرش «ابراهیم‌خان امین‏‌الدوله صدری» یکی از بازماندگان صدر اعظم اصفهانی و بانی مدرسه صدر خواجو و مادرش زنی از خاندان نمازی شیراز بود. او در سن ۱۲ سالگی و بعد از آن که برادرش در جنگ جهانی اول توسط انگلیسی ها به قتل رسید، به درد مفاصل مبتلا شد و سرانجام در اثر این بیماری هر دو پایش را از دست داد.

امیرقلی امینی در ششم تیرماه ۱۳۵۷ درگذشت و طبق وصیت اش در حیاط منزل خویش چهره در نقاب خاک کشید. مدفن امیرقلی امینی و سنگ قبر نمادین همسرش بانو ابوعطا در مقابل ساختمان مرکزی بنا و در کنار حوض سنگی قرار گرفته که در حال حاضر به عنوان باغچه از آن استفاده می شود. سنگ مزار آن مرحوم به شکل مجلد و کتابی طراحی شده که در حواشی و بخش های مرکزی آن نقوش پر کاری از گل و برگ و در ورق چین کتاب تاریخ فوت به خط نستعلیق مشکی و به تاریخ هجری شمسی به شرح زیر آمده است "امیر قلی امینی مدیر روزنامه اصفهان فرزند ابراهیم تولد ۱۲۷۶ وفات ۱۳۵۷".