مرده‌ای که زنده شد
قطار لیگ برتر در حالی به ایستگاه پایانی نزدیک می‌شود که دگرگونی یک تیم بیش از سایر تیم‌ها تحسین‌برانگیز شده است. تیمی که نیم‌فصل را با رتبه چهاردهمی جدول به پایان رساند اما اکنون‌که تنها یک هفته به پایان رقابت‌ها باقی‌مانده است فاصله‌ای با کسب جایگاه ششمی جدول ندارد.
امیرحسین احتشامی-اصفهان امروز: ذوبی‌ها فصل جاری لیگ برتر را با آمال و آرزوهای بسیاری آغاز کردند. آرزوهایی از جنس کسب سهمیه آسیایی و قهرمانی در لیگ هجدهم. آن‌ها برای رسیدن به این مأموریت دشوار امید نمازی را استخدام کردند. مربی 53 ساله‌ای که چند سال دستیار کی روش در تیم ملی بود و به‌طور ناگهانی از کادر فنی تیم ملی جدا شد. در سابقه نمازی آنچه بیشتر به چشم می‌آمد مربیگری در باشگاه‌ها و تیم ملی فوتبال زنان آمریکا بود که بخش بزرگی از پرونده مربیگری این مربی ایرانی را تشکیل می‌داد. از آن‌طرف خلأ حضور در باشگاه‌های داخلی و حتی فوتبال آسیا به‌شدت در کارنامه مربیگری نمازی نمود پیداکرده بود. ضعفی که سرانجام هم کار دست این مربی ایرانی داد و سرمربی ذوب‌آهن را وادار کرد تا عطای کار در زادگاهش را به لقایش بخشیده و دوباره عازم ینگه‌دنیا شود. در این جابجایی علیرضا منصوریان که مدتی بیکار شده بود و مسئولیت تیمی را بر عهده نداشت به‌عنوان سرمربی جدید انتخاب شد تا بلکه سبزپوشان اصفهانی را از گردابی که در آن دچار شده بودند نجات دهد و به ساحل امن برساند. این فصل و انفعالات در چند هفته به پایان نیم‌فصل نخست اتفاق افتاد زمانی که ذوبی‌ها میان رتبه‌های سیزده و چهاردهم جدول دست‌وپا می‌زدند. بیست‌وچهار آبان ماه سال گذشته منصوریان با سعید آذری بر سر یک میز نشستند و قراردادی را تا پایان فصل امضا کردند. سرمربی جدید هم بلافاصله تمرینات تیمش را زیر نظر گرفت و برای نخستین بار دوم آذرماه سال گذشته روی نیمکت ذوب‌آهن نشست تا مقابل پارس جنوبی شاگردانش را هدایت کند. این بازی سرانجام با برتری یک‌بر صفر میهمان به پایان رسید تا تردیدها پیرامون تغییر نمازی و جایگزینی منصوریان بیشتر شود. تساوی مقابل فولاد در اهواز تا حدودی امیدها را زنده کرد اما تساوی خانگی مقابل نفت مسجد سلمان نتیجه‌های ناامیدکننده به‌حساب می‌آمد. کارنامه سرمربی جدید در این سه بازی میانگین 66/0 را نشان می‌داد. این در حالی بود که ذوبی‌ها با امید نمازی از 12 بازی 11 امتیاز اندوخته داشتند و میانگین 75/0 امتیاز را به ثبت رسانده بودند. این کارنامه ضعیف عاملی شد تا شک و تردید همه کارشناسان و هواداران ذوب‌آهن نسبت به آینده تیم سبزپوش اصفهانی بیشتر شود. این در حالی بود که منصوریان از تعطیلی نیم‌فصل برای پیشبرد برنامه‌هایش استفاده می‌کرد و با جذب بازیکنانی همچون اوساگوآنا و ارسلان مطهری در حال ساختن تیم دلخواه خودش بود. تیمی که با تمرینات منظم و تاکتیکی بتواند نه‌تنها در لیگ داخلی بلکه پلی اف لیگ قهرمانان عرض‌اندام کند. بازی با نساجی مازندران در نخستین دیدار نیم‌فصل دوم که با تساوی بدون گل خاتمه یافت هرچند ناامیدکننده با نظر می‌رسید اما موتور ذوبی‌ها از مرحله پلی اف لیگ قهرمانان آسیا به کار افتاد و بازی با تیم کویتی در فولادشهر نشانه‌هایی از تغییرات اساسی منصوریان را بروز داد. دیداری که 23 بهمن‌ماه برگزار شد و با برتری نماینده ایران پایان یافت. دومین دیدار ذوبی‌ها هم رویارویی با الغرافه قطر در دوحه بود که آن بازی هم با پیروزی شاگردان منصوریان همراه شد تا کورسوی امید در دل هواداران این تیم زنده شود. در این میان شکست سنگین سه بر صفر مقابل استقلال دوباره هراس به دل همه انداخت اما این بازی به نقطه عطفی در کارنامه ذوبی‌ها تبدیل شد چراکه شاگردان منصوریان از آن زمان به بعد تا بازی برابر سایپا که دیداری عقب‌افتاده از هفته هجدهم محسوب می‌شد به تیمی شکت ناپذیر تبدیل شدند. تیمی که هم در لیگ برتر و هم لیگ قهرمانان آسیا همه حریفان را خاک می‌کند و با شکست کاملا بیگانه شده است. روند صعودی ذوبی‌ها به‌جز همان بازی با سایپا تا هم اکنون‌که تنها یک هفته به پایان رقابت‌های لیگ هجدهم باقی‌مانده است همچنان ادامه‌دار است. تیمی که اگر از همان ابتدا این‌گونه لیگ را آغاز می‌کرد نه‌تنها یکی از شانس‌های کسب سهمیه بود بلکه شاید یکی از مدعیان قهرمانی هم به شمار می‌رفت. ذوبی‌ها در نیم‌فصل دوم در فاصله یک هفته به پایان مسابقات تعداد پیروزی‌هایشان را از عدد 2 به 9 افزایش داده‌اند و تنها دو بار طعم شکست را چشیده‌اند. این در حالی است که آن‌ها در نیم‌فصل نخست شش بار دست‌ها را به علامت تسلیم مقابل حریفان بالابرده بودند. با این شرایط باید به تیم فوتبال ذوب‌آهن لقب مرده‌ای را داد که پس از حضور منصوریان احیا شد و نه‌تنها خطر سقوط را از خود دور کرد بلکه تا کسب رتبه ششمی جدول پیش آمد و چه‌بسا اگر لیگ ادامه پیدا می‌کرد روند صعودی ذوبی‌ها هم همچنان برقرار می‌ماند.