بی‌توجهی تاکی؟! قسمت ۲۳۴۳
پارکینگی به وسعت یک کشور
اخیرا کشور چین اعلام کرده به‌زودی از قطاری رونمایی می‌کند که سرعت آن یکهزار کیلومتر در ساعت است و اگر حقیقت داشته باشد با سرعت هواپیماهای مسافربری کنکورد رقابت تنگاتنگ خواهد داشت.
اخیرا کشور چین اعلام کرده به‌زودی از قطاری رونمایی می‌کند که سرعت آن یکهزار کیلومتر در ساعت است و اگر حقیقت داشته باشد با سرعت هواپیماهای مسافربری کنکورد رقابت تنگاتنگ خواهد داشت. چین قبل از این هم سریع‌ترین قطار برقی جهان را در حدفاصل دو استان پکن و شانگهای به کار گرفته بود که با سرعتی معادل ششصد کیلومتر در ساعت این مسیر طولانی را طی کمتر سه ساعت سپری کند و حالا این رکوردشکنی تازه می‌تواند بسیاری از مشکلات ترددی به‌وسیله خودروها را حل نموده تا بزرگترین تولیدکننده خودروی جهان کشورهای غرب آسیا را در انحصار صادرات یکی از مخرب‌ترین ابزارهای انحطاط محیط‌زیست قرار دهد و اینگونه جامعه یک و نیم میلیارد نفری خود را تا حدودی از خطرات آلودگی رها نماید اگرچه ما هنوز اندر خم کوچه تولید و واردات هرچه بیشتر ارابه مرگ سرگردانیم و بهای آن را مرتبا افزایش می‌دهیم بجای اینکه مصرف را متمایل به بهینه کردن نموده و مصرف‌کننده را مجاب به استفاده از وسایل نقلیه عمومی نماییم و در این فاصله از دانش‌بنیان‌ها بخواهیم استفاده سوخت فسیلی را حداقل به نیروی الکتریسیته تغییر دهند! درحالی‌که دیگر فضایی برای پارک آنچه تولید یا وارد کرده‌ایم
و همچنین نگهداری فرسوده و اسقاطی‌های آن در آینده باقی نمانده است و محیط شهرها و حتی روستاها در طول شبانه‌روز بیشتر به محل توقف اتومبیل شباهت دارند تا خیابان و بزرگراه و این در حالیست که کارخانه‌های خودروسازی داخلی می‌گویند: طی سال جاری قصد رکوردشکنی در تولید را دارند تا بازار را اشباع کنند و بالطبع نظام را با چالشی تازه به نام کمبود محل توقف و راه‌های مواصلاتی مواجه سازند که این روزها ورود خودروهای کارکرده خارجی به کشور توسط مجلس آزاد اعلام شده و جالب‌تر اینکه علی‌رغم وجود محدودیت‌های ارزی برای واردات، در همین راستا تأکید شده تأمین آن از منشأ خارج از کشور خواهد بود؛ و در ادامه برمی‌گردیم به آبان مامه سال گذشته که علی صالح‌آبادی رئیس‌کل سابق بانک مرکزی با رد هرگونه ابهام در خصوص مشکل تأمین ارز اعلام کرده بود «به‌محض آغاز ثبت سفارش واردات خودرو، بانک مرکزی آمادگی تأمین ارز موردنیاز را دارد و تأمین ارز موردنیاز بر اساس استانداردی تا وزارت صمت تعریف کرده، انجام شود.» پس از نهایی شدن کارهای قانونی واردات، وزارت صمت اعلام کرد بیش از 400 شرکت متقاضی واردات خودرو شده‌اند که از میان آن‌ها درنهایت 13 شرکت 100 هزار
خودرو ثبت سفارش کرده‌اند. فرآیند این ثبت سفارش در آذرماه سال قبل انجام و وزیر صمت اعلام نموده خودروهای وارداتی در هفته پایان آذرماه به گمرک می‌رسند و فیلم‌هایی نیز در فضای مجازی مبنی بر رسیدن محموله‌های خودرو شامل: سراتو، ریو، پیکانتو، پگاس، سونت و اسپورتیچ به بندرلنگه منتشر شد و وزارتخانه متولی نیز این خبرها را تأیید نمود. بلافاصله قرار شد بر اساس اطلاعیه وزارت صمت «200 هزار دستگاه خودرو طی شش ماه آینده وارد کشور شود که در سه ماه پایانی سال 1401 تعداد 100 هزار دستگاه خودرو و در سه‌ماهه ابتدایی سال 1402 نیز 100 هزار دستگاه خودروی دیگر وارد کشور شود» اما پس از گذشت چند روز از این هیاهوی وزارت صمت بنا به دلایلی همچون ورود شورای رقابت به این ماجرا، عرضه خودرو در بورس کالا به‌صورت کلی متوقف شد. پس‌ازاین لغو، وزارت صمت با استفاده از سیستم نوبت‌دهی اقدام به ثبت‌نام از متقاضیان دریافت خودرو نمود که با استقبال 120 هزار نفری مواجه گردید. از میان آن‌ها 34 هزار نفر انتخاب شدند و قرار شد هر متقاضی 500 میلیون تومان در حساب بانکی خود مسدود کند؛ اما تا به امروز هیچ اتفاقی پیرامون تحویل خودرو به متقاضیان منتخب و تأییدشده،
نیفتاده است. در ادامه مهدی ضیغمی مدیر طرح واردات خودرویی وزارت صمت اعلام کرده «در روزهای آینده قیمت نهایی خودروهای وارداتی از سوی سازمان حمایت نهایی خواهد و پس‌ازآن عرضه خودرو انجام می‌شود» که اعلام گردید بازهم با موافقان و مخالفانی مواجه است تا حالا نوبت دولت شود که لایحه واردات خودروهای کارکرده و تسهیل واردات را تصویب و ارائه دهد. این اتفاق افتاد و قانون‌گذار نیز با آن موافقت کرد. انجام این پروسه از آغاز تا امروز باهدف شکست انحصار در بازار داخلی خودرو بوده که با موفقیت یا عدم آن کاری نیست بلکه مسئله اصلی ورود این تعداد قابل‌توجه از خودروهای دست چندمی است که به ظرفیت از قبل تکمیل‌شده فضاهای کشور اضافه می‌شود تا به معضلی تازه برای آلوده کردن هرچه بیشتر محیط‌زیست از هر نظر منجر شود زیرا بر اساس گزارش‌های مستند سال ۱۴۰۱ یکی از آلوده‌ترین دوران‌های کشور ازنظر معضل استنشاق بوده که مقام اول آن را شهر اصفهان داشته و اگر قرار باشد تعداد قابل توجهی از این خودروها هم سهم این استان باشد باید فاتحه تنفس در آن را برای همیشه خواند! باور داشته باشیم این مشکل حیاتی که امروز بخش کوچکی از دنیا را آنهم در غرب و قسمتی از شرق
قاره آسیا با عنوان آلودگی در برگرفته به‌مرورزمان و با اقدامات مثبتی که در دیگر نقاط جریان دارد. تنها مشمول ایران ما خواهد شد و آنوقت دیگر دیر است که بتوان آن را حل‌وفصل نمود زیرا سرزمین به پارکینگی بزرگ به وسعت یک کشور تبدیل شده است!
ادامه دارد
