حضور متفاوت کودکان کار در فضای مجازی

در عصر دیجیتال، کودکان را برای کار اتفاقا مناسب ویترین آماده می کنند. او به جای طی کردن مراحل و موقعیت های طبیعی کودکی خود، تبدیل به محصولی می شود که باید مناسب دوربین و جذابیت های بصری و انتشار زیاد گردد

حضور متفاوت کودکان کار در فضای مجازی

در یک جستجوی ساده در فضای مجازی می توان به جملات زیر رسید: روز جهانی مبارزه با کار کودکان روزی است که برای افزایش آگاهی و فعالیت در زمینه جلوگیری از کار کودکان، از سوی سازمان بین‌المللی کار (ILO) پیشنهاد شده‌است. این پیشنهاد نخستین بار در سال ۲۰۰۲ و پس از تصویب کنوانسیون شماره ۱۳۸ ILO درباره حداقل سن برای استخدام و کنوانسیون شماره ۱۸۲ ILO درباره بدترین شکل‌های کار کودکان صورت گرفت. روز جهانی مبارزه با کار کودکان هر ساله در ۱۲ ژوئن برگذار می‌شود و هدف آن تقویت جنبش جهانی بر ضد کار کودکان است.

حالا کمی مکث کنید. درست در همین فضای مجازی نوعی بهره کشی و کار از کودکان باب شده است. بله در فضای مجازی! با جهش جهان به سمت فضای مجازی، انواع کار هم در این حوزه حضور پیدا کرده است و شاید بر خلاف انتظار بسیاری، نوع های جدیدی از کار توسط کودکان و از کودکان ایجاد شده است. برخلاف کارکودکان در فضای حقیقی که کودک باید حداقل توانایی را داشته باشد، فضای مجازی پایش را دراز کرده است و تمام زمان زندگی و حتی قبل از تولد او را در برگرفته است. کم نیستند بلاگرها و فعالان فضای مجازی که به واسطه کودکان خودشان و یا کودکان دیگران، به نوعی از جذب بالاتر دنبال شونده و به تبع آن درآمد، دست پیدا می کنند. در عصر دیجیتال، کودکان را برای کار اتفاقا مناسب ویترین آماده می کنند. او به جای طی کردن مراحل و موقعیت های طبیعی کودکی خود، تبدیل به محصولی می شود که باید مناسب دوربین و جذابیت های بصری و انتشار زیاد گردد. او باید دیده شود و فقط دیده شود. مهم نیست که نیازهای کودکی او درست برآورده می شود و یا نه؟ باید بتواند به عنوان محصول تبلیغاتی عمل کند. متاسفانه بسیاری هم خواسته و ناخواسته به این موج دامن می زنند و شاید در صفحات خودشان برای کودکان کار هم دلسوزی کنند و حتی خودشان را قهرمان مبارزه کار کودکان معرفی کنند، غافل از اینکه آنها نیز به نوعی دارند از کودک و زندگی اش تنها محصولی را طلب می کنند که با بازدید بیشتر، منفعت بیشتری را به آنها می رساند. وقت آن رسیده است که از کودکان هیچ گونه کار و بهره نه در فضاهای حقیقی و نه در فضاهای مجازی بکنیم. بگذارید فضاهای کار مخصوصا بزرگان باشند و کودکان در طبیعت ترین شرایط زیستی، به زندگی خودشان ادامه بدهند. کودکان فرشته هستند و  لبخندهای این فرشتگان، پلکانی برای جیب های بزرگ ترها و به خصوص غریبه ها و شیاطین نیست. البته در همین جا لازم است از همه کسانی که نیازهای کودکان و همچنین آموزش های تربیتی مفید را در اختیار والدین و مربیان می گذارند تا کودکانی سرشار از نشاط و طراوت داشته باشیم، به عنوان یک پدر تشکر می کنم.

 

ارسال نظر