خاطره تلخ آقای خاطره ساز

شروع سال 1402 هم بنای ناسازگاری را دارد و با خبری تلخ فروردین وارد نیمه دومش می‌شود. خبر درگذشت کیومرث پوراحمد راوی خاطرات کودکان و نوجوانان دهه‌های شصت و هفتاد بیش از همه برای نسلی که بخش پررنگی از خاطراتش را مدیون او هستند، تلخ و ناراحت‌کننده است. نسلی که امروز خودشان پدر و مادر هستند، بزرگ شده‌اند و روزگاری با آثار پوراحمد اشک ریخته‌اند، خندیده‌اند و عاشق شده‌اند. آثار کیومرث پوراحمد پر بود از عشق، دوستی و خاطره، پر بود از تصاویر خاطره‌انگیز، شخصیت‌های دوست‌داشتنی و سکانس‌های ماندگار. ترانه‌های خواهران غریب بخش پررنگی از خاطرات موزیکال سینمای ایران است، قصه‌های مجید تصویری پررنگی از اصفهان و لهجه اصفهانی در ذهن مخاطبان ایرانی نقش بسته است، شب یلدا روایتی بی‌نظیر از تنهایی است و اتوبوس شب نگاهی ویژه به جنگ تحمیلی دارد.

کیومرث پوراحمد برای اصفهانی‌ها ارزش و اعتبار دیگری داشت او اقتباسی از قصه‌های مجید را با خلاقیتش اصفهانی کرده بود و تصویری بی‌بدیل از اصفهان برای همیشه به یادگار گذاشت. پوراحمد را باید راوی قصه‌های کودکی و سینمای کودک و نوجوان ایران بدانیم او استاد به‌تصویرکشیدن دنیای پاک و معصوم کودکان و شیطنت‌های کودکانه بود و به‌جرئت می‌توان گفت آثار بزرگسال او در ترازوی محک و مقایسه به‌پای آثار کودک و نوجوانش نمی‌رسند. او زبان بچه‌ها بود و در آثارش دغدغه‌ها و مشکلات آنها را به‌خوبی و به‌درستی منعکس می‌کرد.

دهه هفتادی‌ها و دهه شصتی‌ها خاطرات خوشی از کیومرث پوراحمد و آثارش دارند و با آنها زندگی کرده‌اند. کیومرث پوراحمد راوی روزهای خوش بود، وداع با او، خداحافظی با بخش پررنگی از نوستالژی‌هاست. خداحافظ آقای نوستالژی، بدرود کارگردان خاطره‌ساز.