مانند مادر بزرگ ها

باغ های عمومی، فضاهای شهری هستند که در دل خودشان محل زایش و رویش روایت های مختلف هستند. روایت هایی که از زمان ساخت و زمین قبل از باغ شروع می شود تا به نام باغ و البته فضاهای و کارکردهایی که برای آن تعریف کرده اند، ادامه پیدا می کند. باغ های عمومی مانند مادربزرگ ها هستند. همه به خانه آنها می روند و در یک صمیمت و سادگی کنار هم می نشینند و در عین حال که از احوال هم باخبر می شوند پای قصه مادربزرگ شما اینجا بخوانید باغ عمومی می نشینند. اگر نوه های خوبی باشیم و زود زود به مادربزرگ سربزنیم، قصه های بیشتر و زیباتری را می توانیم بشنویم. البته مادربزرگ ها گاهی روایت ها و قصه هایشان را لابلای دردها و ناله هایشان بیان می کنند. نیاز به مراقبت دارند و ...ما شاید تیم درمان باغ نباشیم و نتوانیم مراقبت های خاص از باغ انجام بدهیم ولی می توانیم آسیب جدیدی به او نرسانیم و زخمش را زیاد نکنیم و هزار کار نکرده و نگفته دیگر که می توانیم انجام دهیم. یکی از کارهایی که نوه ها دوست دارند انجام بدهند گرفتن عکس یادگاری از مادربزرگ ها و گاهی با آنهاست. سعی کنیم گوشی هایمان را هدفمند به باغ های عمومی ببریم. از باغ های عمومی و تصاویر طبیعی و زیبای ایجاد شده در آن عکس بگیریم. این عکس ها و این اصالت طبیعت و درخت را به اشتراک بگذاریم و فضاهای اجتماعی خودمان را با تصویرهای از مادربزرگ های فضاهای شهری، زیبا و پر از خاطره بکنیم. جدای از این تشبیه، باغ های عمومی می توانند به انسان شهرنشین و معاصر، یادآور شوند که زیبایی و عطر و بوی طبیعت را فراموش نکند. این باغ ها با وضعیت گسترش شهرهای امروزی، جنبه درمانی هم دارند. فضادرمانی را اگر نشنیده اید مهم نیست مهم این است که برای خودتان و خانواده خودتان وقت بگذارید و به این مکان ها بروید. تصویر این یادداشت در ساعت  18  و  50 دقیقه روز 25 تیرماه سال 1403 در باغ غدیر اصفهان ثبت شده است. منظره بسیار زیبایی که با خورشید پشت ابر و حضور شعاع های نورانی آن در آسمان، انسان را به یاد تشبیه هایی از بخش های مهم معرفتی چون انتظار می اندازد. به یاد ما غیبت شدگان در نزد آقای حاضری می اندازد. او که همه درختان به احترامش ایستاده اند. او که با عشق، فرمان می دهد. به امید روزی که همه جهان، با نسیم فرج، سراسر شکوفه کند و برای همیشه سبز و پر از طراوت و شادی گردد.