اقیانوسی در نصف جهان

رنگ را پوشش می دانند تنوع رنگی، برای انسان ها  حکایت از وجود و بروز نوعی شادمانی است. بیشتر افراد برای نشان دادن حالت های شادمانه، از همین تنوع رنگی استفاده می کنند. پرسه زن از جمله مواردی که برایش از اهمیت خاصی برخوردار است همین تنوع و تفاوت رنگی است. این تنوع و تفاوت رنگی همیشه برای لباس و پوشش افراد نیست بلکه فضاهای شهری نیز از این قاعده مستثنی نیستند. اتفاقا گاهی این فضاهای شهری بیش از لباس افراد تنوع را به خود می بیند و برای شهروندان هم این تنوع، جذابیت خاص خود را دارد. مردم با لباس های متفاوت برگرفته از شخصیت هایشان در رنگ ها و فضاهای شهری، گاه حس و حال های نزدیک به هم را تجربه می کنند. شرکت مردم در این تغییر فضا با رنگ و چیدمان های مختصر، معنای عمیق و بزرگی را دارد. شهروندی که در یک تلاش داوطلبانه سعی کند چیدمان فضای شهر را برای زمان موقت هم تغییر بدهد، او یک کنشگر فعال است و یک فرد تاثیر گذار اجتماعی است. در میان این تغییرات می توان به تغییر رنگ و پوشش های فضاهای شهری متناسب با مناسبات مذهبی و ملی اشاره کرد. تصویر این یادداشت در ساعت 21 و 21 دقیقه روز پنج شنبه 7 تیرماه 1403 در مسجد جامع تهیه شده است. در این زمان دعای کمیل رو به انتها بود و سپس نمازگزاران، مخاطب برنامه شعر خوانی به مناسبت عید غدیر و مقام حضرت علی علیه السلام بودند. رنگ و فضاهای ایجاد شده در مسجد جامع بدون تردید انسان را به فضای جشن و شادمانی می اندازد. به یاد یک خاطره دسته جمعی که هرگز فراموش نمی شود. چنین فضا و رنگی را اگرچه کمتر می توان در چنین مکانی دید ولی در زمانی که ایجاد می شود بی شک از عمق والایی برخوردار است. اگر نصف جهان را اقیانوسی باشد بی شک آن اقیانوس مسجد جامع است و چقدر زیباست وقتی می توان اقیانوسی را با نورهای رنگی و با پرچم، رویایی کرد و حتی دیدن شب های چنین اقیانوسی، تجربه منحصر بفرد است. جالب آنکه در ابتدای در ورودی و اصلی مسجد جامع و روی کاشی ها متن حدیثی وجود دارد که ترجمه آن این است: مومن در مسجد مانند ماهی در آب است!