آسمان و بنا

دیدن آسمان آن هم در شهرهای معاصر گاهی سخت و گاهی بسیار سخت است. با این همه انسان همیشه دوست دارد با نگاه به آسمان، خودش را بی نهایت وصل کند. نگاه به آسمان نوعی سبکی و حس پرواز را در انسان ایجاد می کند. با این همه آسمان در نقاط مختلف شهر و با توجه به فضاهای دیگر شهری، یکسان به نظر نمی رسد و حس منتقل شده از آن هم یکسان نیست. بی شک از لابلای ساختمان های عمودی آهنی و بتونی، آسمان معنای دیگری دارد تا آسمانی که از پنجره یک خانه قدیمی و از یک بنای سنتی دیده شود. آسمان از میان بافت معاصر، تضاد شدیدی با بقیه تصاویر ایجاد می کند در حالی که آسمان دیده شده از یک خانه قدیمی، درست مثل نگاه به یک مهمان عزیز است. آسمان دیده شده در فضاهای سنتی و تاریخی، چیزی جدا و متمایز نیست. آسمان و این نوع بناها درست کنار هم چیده شده اند و گویی خالق آسمان و هنرمند بنا، بسیار به هم نزدیک بوده اند که محصول کارشان اینگونه در کنار هم لذت بخش و هماهنگ است. عکس به مخاطب می تواند کمک کند که آسمان آن منطقه چه نقشی در زیست فردی و اجتماعی آن افراد دارد. بنابر این پیشنهاد می شود برای ثبت زندگی خود، سعی کنبد از آسمان خانه و محل کار و شهر خود عکاسی کنید. در این عکس آسمان را در کنار بافت های مختلف، نشان دهید. به نوعی آسمان می تواند شاخص کیفیت فضای زیست روانی شما باشد. در بیشتر تجربه های عکاسی از آسمان، همیشه رضایت برای عکاس وجود داشته است مگر این که بافت های دیگر چنان صفحه را اشغال کرده باشند که اجازه دیده شدن آسمان را ندهند. تصویری که در آن آسمان سهم کمتری نسبت به دیگر فضاها دارد، تصویری غمگین و حکایت دل هایی است که از آسمان کنده شده اند. تصویر این یادداشت در ساعت  9 و 28 دقیقه روز سه شنبه 2 مرداد ماه 1403 در ساختمان دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان تهیه شده است. نگاه کنید که آسمان و بنا چقدر به هم در چشم مخاطب نزدیک هستند. درست مانند دو خواهر.