شریک دزد و رفیق قافله!

حسن روانشید- اصفهان امروز: آن روزها یکی از طراحی‌های ویژه واحدهای ویلایی مسکونی، حوض شش‌گوش آنها بود که همچون سینی‌های چای در زوایای مختلف منحنی‌هایی داشت و به آن قل یا گوش می‌گفتند. این حوض‌ها که بیشتر سنگی‌ بودند زیبایی خاصی به حیاط می‌بخشیدند. برای تعویض آب این حوض‌ها که معمولاً هر یکی دو ماه انجام می‌شد مشکلات عدیده‌ای وجود داشت، اگر جوانان و مرد خانه آمادگی انجام آن را نداشتند ناچار بودند از افرادی به نام آب‌حوضی کمک بگیرند تا روزی آب آن را در پای باغچه‌ یا در کوچه رها کرده و سپس با برس‌های سیمی بدنه حوض می‌شستند تا آن را از وجود لردهای آب مانده و همچنین جلبک‌های چسبیده پاک کند. این تمیزکازی مشکل بود. مردم تهران برای پر کردن مجدد این حوض‌ها گاهی باید چند روزی منتظر می‌ماندند تا نوبت آب محله فرارسد و میرآب‌ها زمان آن را به اطلاع اهالی محل برسانند. آن شب همه کسانی که حوض‌ها را تخلیه و شستشو داده و از لرد و جلبک منزه کرده بودند توپی‌ها را برداشته و اجازه می‌دادند آب جاری از طریق جوی‌های روان در کوچه وارد مسیر و درنهایت حوض‌ها و همچنین آب‌انبارهای خانه‌ها شود. این قانون تا اواسط دوران پهلوی ادامه داشت اما از آن تاریخ به بعد آب شهر از طریق مخازنی که به‌وسیله سیمان ساخته و در بلندای هر محل نصب‌شده بود تأمین می‌شد. به‌مرورزمان با ایجاد سازمان‌هایی با عنوان آب و فاضلاب، وضعیت به‌صورت فعلی درآمد. معضل اصلی خانه‌های شهری در تمام طول این دوران لردها و جلبک‌هایی بود که سریع آب حوض‌ها را آلوده و غیرقابل استفاده و همچنین بدبو می‌کرد و سکنه این خانه‌ها را ناچار می‌ساخت آن را عوض کنند. اگرچه کشف ماده‌ای به نام کلر و حذف حوض‌های خانگی این مسئله را برای همیشه حل کرد و اجازه داد تا آب استخرها یک سال همچنان سالم باقی بمانند، اما مشکلات مشابه در مکان‌های دیگر و به‌گونه‌ای متفاوت همچنان باقی بود تا ضرب‌المثل «آب که در گودال بماند لجن می‌شود» جایگاه خود را حفظ کند. بعضی از دستگاه‌های دولتی با دور زدن قوانین و تغییرات مختصری که در شرایط برگزاری پیمان‌ها و انتخاب پیمانکاران ایجاد می‌کنند سعی و توجیه دارند تا به دلایل مختلف همان شرکتی یا فردی را که سال‌ها عهده‌دار انجام این وظیفه بود انتخاب کنند که در مرحله نخست نیروهای معرفی‌شده توسط خودشان در این شرکت در اولویت انتخاب و همچنان سرکار باشند، غافل از اینکه می‌خواهند ابرویش را بسازند اما چشمش را کور می‌کنند! هدف نهایی از انجام کارهای اجرایی در مؤسسات دولتی توسط پیمانکاران علاوه بر صرفه‌جویی و دریافت خدمات با نازل‌ترین قیمت ایجاد رقابت را نیز به همراه دارد تا هرسال کیفیت‌ها افزایش یابد نه این‌گونه که مجری طرح اطمینان داشته باشد سال بعد هم با کمک رانت و همچنین بعضی مسئولان دستگاه در مناقصه برنده خواهد شد، بنابراین دست به اعمالی بزند که شایسته این صنف و دستگاه مناقصه‌گذار نباشد. همان‌گونه که به‌تازگی پیمانکار شرکت مخابرات دریکی از مناطق جنوب کشور که مسئولیت نصب سیستم‌ها و دکل‌ها را به عهده داشته پس از پایان کار و تحویل موقت آنها را مجدد باز و به سرقت می‌برده تا ملزومات جدید را دریافت کند اما همان قبلی‌ها را نصب و تجهیزات نو را در بازار آزاد به فروش برساند. این‌یکی از پیامدهای ماندن آب راکد در گودال‌هاست تا به لرد و جلبک تبدیل شود. تجدید پیمان‌های در دست اقدام و مستمر با استفاده از مقررات ترک مناقصه و یا انجام مراحل صوری قطعا با عواقبی اینچنین روبرو خواهد شد.

ادامه دارد