حماسه پاسداری از هویت فرهنگی
نمایش «مردی در مقابل رژه» به کارگردانی محسن رهنما، تنها نقلی از گذشته نیست؛ بلکه ضربان پنهان وجدان انسانی دغدغه‌مند را، بر صحنه ذهن مخاطب می‌نگارد. این‌جا، در تالار هنر نقش جهان، سی‌وسه‌پل، نه سازه‌ای از سنگ و خشت، بلکه پلی زنده از خاطرات جمعی، به صحنه نمایش آمده و قامت می‌افرازد.
مسعود کثیری: نمایش «مردی در مقابل رژه» به کارگردانی محسن رهنما، تنها نقلی از گذشته نیست؛ بلکه ضربان پنهان وجدان انسانی دغدغه‌مند را، بر صحنه ذهن مخاطب می‌نگارد. این‌جا، در تالار هنر نقش جهان، سی‌وسه‌پل، نه سازه‌ای از سنگ و خشت، بلکه پلی زنده از خاطرات جمعی، به صحنه نمایش آمده و قامت می‌افرازد. نمایش، قصه زندگی عباس بهشتیان، یکی از دغدغه‌مندان اصفهانی عاشق میراث فرهنگی را روایت می‌کند؛ مردی که سال ها قبل، با دست خالی در برابر تانک‌های شاهنشاهی سینه سپر کرد تا جلوی عبور آنها را از روی سی‌وسه‌پل گرفته و این میراث ارزشمند را حفظ کند. اما این نمایش، فراتر از بازگویی یک رخداد است؛ استعاره‌ای است از:
غربتِ روشنفکر در برابرِ بی‌تفاوتیِ زمانه
خشکیِ زاینده‌رودِ شهر در عطشِ تاریخ
نقشِ هنرمند به مثابه پلی میانِ دیروز و فردا.
خوابیدن بهشتیان روی پل و در جلوی ارتش شاهنشاهی، تنها حرکتی نمایشی نیست؛ بلکه او خود را فدای فرهنگ شهرش می‌کند و در برابر قدرت‌های ویرانگر فریاد می‌زند: «اگر می‌خواهید از این‌جا بگذرید، باید از روی جسم من بگذرید.»
ویژگی های اجرای بازیگران، به خصوص زبان بدن بازیگر نقش اول که حرکاتش میان سکوت عارفانه و خروش اعتراضی در نوسان است؛ به فضای تاریک نمایش جان می‌بخشد. صحنه آرایی پل هم نماد پیوند مرگ و زندگی میراث فرهنگی و آخرین رمق های رودخانه خشک است، که در برابر بی‌تفاوتی ما، اندک اندک به آلبومی از خاطرات بدل می‌شود.
نمایش، مخاطب را با سه پرسش بنیادین روبرو می‌کند:
«تانک‌ها و ارتش شاهنشاهی» امروز چه شکلی دارند؟ (سودجویی میراث‌خواران؟ بی‌توجهی مسئولان؟ بی‌تفاوتی ما، ساخت‌وسازهای بی‌رویه؟ یا...)
چه کسی امروز نقش بهشتیان را بازی می‌کند؟ (من؟ تو؟ شهرداری؟)
در آینده، سی‌وسه‌پل و زاینده‌رود، تنها یک جاذبه توریستی خواهد بود، یا نبض هویت شهری ما؟
«مردی در مقابل رژه» را نمی‌توان تنها با کف زدن ستود؛ این نمایش، تکانی است که باید در سکوت پس از تماشا، به ذهن‌ها راه یابد. چند سالی است که محسن رهنما، محمدرضا رهبری، محمدرضا بزرگزاد و برخی دیگر از هنرمندان و کارگردان جوان این شهر ثابت کرده اند که تئاتر اصفهان می‌تواند، به دور از طنز و سرگرمی، مردمی و متعهد و در خدمت فرهنگ ملی بماند. تماشای این تئاتر تاثیرگذار را که از تاریخ ۲۵ فروردین تا ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ در تالار هنر شهر اصفهان روی صحنه است، به همه علاقه‌مندان به فرهنگ این مرز و بوم توصیه می‌کنم.
