میراث ملموس و ناملموس اصفهان را دریابید

در هفته‌های اخیر اصفهان قطب رویدادهای ملی و بین‌المللی شده است. رویدادهایی که هر کدام به بهانه‌ای برای سفر رئیس‌جمهور یا وزرای دولت و اهالی فرهنگ و هنر و... شده است. رویدادهایی همچون جایزه مصطفی، جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان و رویداد بین‌المللی میراث‌فرهنگی ناملموس و تغییرات اقلیمی.

هر کدام از این رویدادها به‌تنهایی می‌تواند برای شهر میزبان آورده‌های بسیاری داشته باشد و به رونق اقتصاد و گردشگری و توجه بیش‌ازپیش مسئولان و نهادها و شرکت‌کنندگان در آنها بینجامد. حالا اینکه در واقع چقدر این آمد و شدها و رویدادها به رفع چالش‌های این روزهای اصفهان کمک کرده یا می‌کند چیزی است که باید بعدا به آن پرداخت. مسئله‌ای که شاید روزی بگوییم اگر برگزاری این رویدادها برای ما آب نداشت برای دیگران نان که داشت. در این هفته هم رویداد بین‌المللی میراث‌فرهنگی ناملموس و تغییرات اقلیمی در حال برگزاری است. در این رویداد که متخصصانی از 15 کشور به اصفهان آمده‌اند قرار است تجربیات خود را در این زمینه‌ها با هم به اشتراک بگذارند.

اصفهان هم حتما با داشتن سبدی از میراث ملموس و ناملموس می‌تواند وزنه سنگینی برای ایران در انتقال تجربه به مهمانان خود باشد. شاید این روزها که میراث ملموس اصفهان آماج توسعه شهری شده لااقل بتوان با ارائه آنچه از میراث ناملموس برایش از گذشته مانده و تابه‌حال حفظ کرده را در این سه روز عرضه کند و راهی برای ثبت آنها در یونسکو پیدا شود. اتفاقی که تا امروز بسیار به‌ندرت افتاده و تنها دو تا سه مورد آنها به ثبت جهانی رسیده است.

میراث‌فرهنگی ناملموس در مقایسه با میراث‌فرهنگی ملموس ماندگار، پویاتر و از اهمیت بالاتری برخوردار است که به قول وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، آثار و ابنیه تاریخی گاهی از چرخه حیات خارج می‌شوند؛ اما میراث‌فرهنگی ناملموس در تداوم و انتقال خود همواره معاصر شده و نسل به نسل منتقل و منجر به ساخت فرهنگی جامعه خواهد شد.

اما نکته‌ای که شاید اینجا مهم است به آن توجه کرد این است که حفظ هر دوی این میراث مهم است و باید برای آن تلاش کرد. اگر متخصصانی از 15 کشور را گرد هم جمع می‌کنیم تا برای حفظ و ثبت میراث ناملموس تجربه‌شان را در اختیار هم قرار دهند بهتر است متخصصان و اندیشمندان دیگر کشورها را هم به اصفهان دعوت کنیم و از آنچه بر سر میراث ملموس اصفهان می‌آید هم به ما راهکار بدهند. کشورهایی که هم توسعه‌یافته‌اند و هم میراث خودشان را حفظ کردند و نگذاشتند چرخ توسعه میراثشان را له کند.

به هر جهت هر تلاشی که برای حفظ آنچه از گذشتگان به‌یادگارمانده می‌شود ارزشمند است و ستودنی و این امید را در دل زنده می‌کند که نگاه حفظ و حراست از میراث کهن ایران در مسئولان وجود دارد و برای آن تلاش می‌شود.