بی‌نیازی شهر از پروژه‌های زینتی

این دوره از شهرداری اصفهان مانند هر دوره دیگری شامل اقدامات و هزینه کرد در پروژه های مختلفی بوده است که گاه برای مردم ماندگار و متاسفانه گاه اینطور نیستند و هزینه هایی هستند که به نوعی هدر رفته و صرفا صرف میشوند تا گفته شود کاری انجام شده است.

به عنوان مثال دستگاه توموگرافی که اسکن درختان را انجام داده و میزان پوسیدگی آن را مشخص میکند از جمله اقدامات خوب و هزینه های مثبتی بود که انجام شد چرا اکه اصفهان مدتهاست درگیر سقوط ناگهانی درختان خشک و پوسیده بویژه در مواقعی از سال است که بادهای شدید میوزد.این امر از خسارت های مالی و گاها جانی تا حدود زیادی جلوگیری میکند. اما از سوی دیگر شاهد هزینه در پروژه هایی نیز بوده ایم که یا از بیخ و بن غیرضروری بوده اند یا چون ادامه دار نشدند نتوانستند حق مطلب اینکه چرا انجام شده اند را ادا کنند. از جمله خرید و نصب درختان مایع که دو تا در باغ گلها نصب شد و یکی نیز بنا شد در ورودی کوه صفه قرار گیرد.

این به اصطلاح درختان مایع فناوری بود که ابتدا در صربستان به کار گرفته شد و فضایی آکواریوم مانند و البته سربسته بوده که کار آن ایجاد اکسیژن و جایگزینی آن با کربن است.

این سازه علاوه بر این میتواند در مبلمان شهری نیز اثری قابل توجه داشته و به نوعی جاذبه گردشگری نیز محسوب شود. 

چنین اقدامی در اصل خوب و مطلوب محسوب می شود اما در شهری با درصد بالای آلودگی هوا، خشکی درختان و سقوط آنها و نیاز مردم به هوای پاک، زمانی می‌تواند اثرگذار بوده و صرف بودجه قابل‌توجیهی داشته باشد که تولید انبوه شود. 

نه اینکه تعداد محدود با هزینه بالا صرفا به حالت نمادین در بخشهای خاصی از شهر نصب و جانمایی شوند.

این اقدامات شهرداری که کم تعداد میز نیستند شاید به تنهایی حتی بودجه آنچنانی نداشته باشند اما وقتی در کنار یکدیگر قرار میگیرند عددی قابل توجه را شامل شده که میتواند در جایی بهتر و اثرگذارتر هزینه شوند.

این امر در اعتماد سازی مردم نسبت به صرف هزینه های شهرداری برای آنها نیز تاثیر بسزایی خواهد داشت.