بودجه باشگاه ذوب آهن در سال 90، پنج میلیارد تومان بود نه 30 میلیارد!

مدیرعامل سابق باشگاه ذوب‌آهن گفت: ظاهراً آقای آذری فراموشی پیدا کرده‌اند و نمی‌دانند در آن زمان طبق مصوبه مجلس کارخانه ذوب‌آهن نمی‌توانست در ورزش هزینه کند. باشگاه در سال‌های 1390 تا 92 بودجه مصوب نداشت و در هر سال پنج میلیارد تومان بودجه داشتیم آن هم به شکل نسیه نه نقد.
خسرو ابراهیمی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص صحبت‌های سعید آذری در برنامه تلویزیونی ضربه آزاد که گفته بود بودجه باشگاه ذوب‌آهن در سال 1390، 30 میلیارد تومان بود و هنگام تحویل گرفتن پست مدیرعاملی در سال 1392، باشگاه 27 میلیارد تومان بدهی داشت، اظهار کرد: نمی‌دانم آذری این آمار و ارقام را از کجا آورده است، خوشبختانه در آن زمان آقای یزدی زاده که هم‌اکنون مدیرعامل کارخانه هستند عضو هیئت مدیره باشگاه ذوب‌آهن بودند. در شهریور سال 1390 که بنده به باشگاه ذوب‌آهن آمدم بودجه تمام باشگاه‌های دولتی قطع شده بود.
طبق مصوبه مجلس کارخانه هیچ پولی نمی توانست به باشگاه بدهد
وی افزود: یک آدم غیر ورزشی هم که اخبار را دنبال کند به خوبی این موارد بدیهی را می‌داند. اواخر سال 1389 مجلس مصوب کرد که شرکت‌های دولتی حق هزینه کردن در ورزش قهرمانی را ندارند. مصوبه مجلس قانون است و عملاً باشگاه ذوب‌آهن نمی‌توانست بودجه مصوب داشته باشد به این معنا که مدیرعامل کارخانه حق اینکه بودجه‌ای را برای باشگاه تصویب کند ندارد.
مدیرعامل سابق باشگاه ذوب‌آهن با بیان اینکه عملاً باشگاه بدون بودجه مصوب بود، گفت: تنها راهی که باشگاه می‌توانست از کارخانه کمک بگیرد این بود که کارخانه مبلغ محدودی را به نهادهای دولتی عمومی خارج از کارخانه کمک کند مانند سازمان ورزش و جوانان.
ابراهیمی در همین خصوص افزود: البته این مبالغ هم به شکل بسیار محدود اختصاص می‌یافت. کارخانه یک بودجه محدودی را به اداره ورزش و جوانان می‌داد و ریس وقت اداره ورزش این بودجه را به هیئت‌های مختلف می‌داد و ما از هیئت‌ها این بودجه را دریافت می‌کردیم. حتی یک‌بار هم اداره ورزش و جوانان ادعا کرد باشگاه یک میلیارد و 200 میلیون تومان به ما بدهکار است و وقتی پول به حسابش آمد به مشکل برخوردیم. منتها در آن زمان ذاکر اصفهانی استاندار وقت اصفهان که در جریان مشکلات باشگاه بود پیگیر شد که ما بتوانیم این پول را از اداره ورزش و جوانان بگیریم.
وی ادامه داد: بنابراین باشگاه ذوب‌آهن در سال 1390 هیچ بودجه مصوبی نداشت و بودجه باشگاه در سال 90 و 91، پنج میلیارد تومان بود آن‌هم به شکل نسیه و نه نقد! مشخص نبود که همین پنج میلیارد را هم به باشگاه می‌دادند یا نه. یزدی زاده که هم‌اکنون مدیرعامل کارخانه است در سال 90 عضو ارشد هیئت‌مدیره باشگاه و جز تصمیم گیرندگان مؤثر باشگاه بود. شاید آذری فراموشی پیدا کرده که این سخنان را گفته است.
مدیرعامل سابق باشگاه ذوب‌آهن، تصریح کرد: زمانی که مدیرعامل باشگاه شدم بدهی گذشته باشگاه زیاد بود. اسپانسر باشگاه کارخانه است، اگر یک استعلام از امور مالی کارخانه گرفته شود به خوبی مشخص می‌شود که در سال 1390 و 91 چه میزان بودجه به حساب باشگاه ریخته شده است. باشگاه هیچ بودجه مصوبی نداشت و در عرض سه سال از سال 90 تا 92 بودجه کل باشگاه به 15 میلیارد تومان رسید آن هم به شکل نسیه. یعنی هر سال بودجه باشگاه تنها 5 میلیارد تومان بود.
در زمان آذری بودجه باشگاه آزاد شد
ابراهیمی گفت: دیوان محاسبات نمی‌گذاشت هیچ نهاد دولتی بودجه‌ای برای باشگاه‌ها مصوب کند. زمانی که بنده اواسط سال 92 از باشگاه ذوب‌آهن رفتم درست در همان زمان کارخانه خصوصی شد و درست در همان زمانی که آذری آمد توانستند بودجه مصوب باشگاه را تا 25 میلیارد تومان افزایش دهند. اما قبل این زمان تنها با گرفتن وام می‌توانستیم باشگاه را سرپا نگه‌داریم تا تیم سقوط نکند.
از امورمالی کارخانه استعلام بگیرند
وی یادآور شد: لازم است از امور مالی کارخانه استعلام گرفته شود و خبرگزاری‌ها برای یک‌بار هم که شده این ادعاهای کذب را راستی آزمایی کنند. چرا همه باید دروغ تحویل مردم بدهیم. سندها باید منتشر شود تا بودجه باشگاه از سال 90 تا 92 مشخص شود. ای‌کاش سازمان بازرسی کل کشور به این موارد ورود پیدا می‌کرد. هم‌اکنون هم که ذوب‌آهن خصوصی شده است به آن شکل واقعی خصوصی نیست. بیشترین سهام ذوب‌آهن متعلق به تأمین اجتماعی است و تأمین اجتماعی هم یک سازمان دولتی است.
مدیرعامل سابق باشگاه ذوب‌آهن، خاطرنشان کرد: بنابراین هم اکنون نیز از بودجه دولت این پول‌ها داده می‌شود.
آذری اگر سند دارد ارائه کند
ابراهیمی در پاسخ به ادعای آذری که گفته بود در سال 1392 که به باشگاه آمده بدهی ذوب‌آهن 27 میلیارد تومان بوده است، گفت: به هیچ وجه این گفته صحت ندارد! آذری اگر سند دارد ارائه کند. وقتی شما باشگاه را در وسط سال به مدیرعامل جدید تحویل می‌دهید هنوز مقداری از قراردادهایی که با بازیکنان بسته‌اید را که نداده‌اید. نسبت به آن قراردادی که بسته‌اید درصدی را پرداخت کرده‌اید و درصدی هم مانده است. آن مقداری که مانده با بودجه‌ای که مصوب می‌کنند پرداخت می‌کنید. بنابراین این موارد جز بدهی محسوب نمی‌شود.
وی افزود: تمام هزینه‌هایی که در آن زمان به هتل‌ها و دفاتر هواپیمایی پرداخت کرده‌ایم اسنادش موجود است اگر معدوم نشده باشد. برای مثال بازیکن مقدونیه‌ای ذوب‌آهن 200 هزار دلار طلبکار بود که صورت جلسه شده بود و با رضایت این بازیکن رفت، اما بعد از یک سال دوباره این موضوع باز شد.
مدیرعامل سابق باشگاه ذوب‌آهن، اظهار کرد: بنابراین در اواسط سال 92 که بنده از باشگاه رفتم بدهی ذوب‌آهن خیلی کم بود اما مقدار آن را هم‌اکنون حضور ذهن ندارم. بودجه باشگاه مگر چقدر بود که 27 میلیارد تومان بدهکار باشیم! بهترین راهکار برای راستی آزمایی سخنان بنده امور مالی کارخانه ذوب‌آهن است.
در همان برنامه ای که این ادعاهای کذب مطرح شد راستی آزمایی انجام شود
ابراهیمی گفت: در همان برنامه‌ای که این ادعاهای کذب مطرح شده است باید این راستی آزمایی انجام و با امور مالی باشگاه در این خصوص تماس گرفته شود تا واقعیت‌ها برای مردم روشن شود. این موضوع هم که ادعا می‌کنند در آن زمان ذوب‌آهن در حال سقوط به دسته اول بوده است صحت ندارد. زمانی که بنده پستم را تحویل دادم در نیم فصل اول، هفتم جدول بودیم و روند حرکتی تیم رو به جلو بود. در نیم فصل همان سال بودجه باشگاه آزاد شد و مدیرعامل جدید توانست هر بازیکنی که می‌خواست جذب کند، اما در آخر همان فصل تیم در حال سقوط بود. چرا تقصیر را به گردن کس دیگری می‌اندازند؟
اداره برق و آب درِ باشگاه را بستند
وی ادامه داد: از آن زمان تاکنون پنج سال گذشته است. بودجه‌هایی که از سال 1392 تاکنون به باشگاه اختصاص‌یافته با بودجه‌ای که از 90 تا 92 به باشگاه اختصاص می‌یافت فاصله‌اش از زمین تا آسمان است و به هیچ وجه قابل قیاس نیست. زمانی که بنده در سال 90 مدیرعامل باشگاه شدم بودجه یک سال قبل باشگاه 28 میلیارد تومان بود. وقتی بودجه باشگاه از 28 میلیارد به 5 میلیارد کاهش پیدا کرده آن هم به شکل نسیه، معنایش این است که فاتحه باشگاه را باید خواند.
مدیرعامل سابق باشگاه ذوب‌آهن، افزود: وقتی اداره برق، آب و اداره دارایی در باشگاه را می‌بندند معنایش چیست؟ به دلیل طلبکاری توقیف اموال باشگاه را خواستار شدند. قانون منع کرده بود که در ورزش هزینه نکنیم و نمی‌شد قانون را دور زد. کمک کارخانه محدود بود و این کمک طی مراحل مختلفی که ذکر شد به باشگاه پرداخت می‌شد.