اصفهان قلب تاریخ ایران

هنوز مناقشه بر سر یک روز به نام شهر اصفهان بین مدیران شهری، شورای شهر و دوستداران اصفهان و تاریخ‌شناسان  باقی است. بیست سالی هم از گردآوری پیشنهادهای مختلف برای نام‌گذاری یک روز برای اصفهان می‌گذرد. پیشنهاداتی که هر کدام روز و مناسبتی را برای روز نکوداشت اصفهان بیان کردند.

دوم اردیبهشت‌ماه جشن باستانی اردیبهشتگان، 28 اردیبهشت‌ماه روز جهانی موزه و میراث‌فرهنگی، 31 اردیبهشت‌ماه روز جهانی توسعه فرهنگی، سوم اردیبهشت‌ماه روز بزرگداشت شیخ بهایی، دهم بهمن‌ماه سالروز برگزاری بزرگ‌ترین جشن سده در اصفهان در زمان مرداویج زیاری، اول آذرماه سالروز بنیان باروی بزرگ اصفهان در زمان دیلمیان و چند روز دیگر. پس از داوری، همگی روی تاریخ اول آذر به‌عنوان روز اصفهان هم نظر شدند. انتخابی که باز با مخالفت‌ها و سنگ‌اندازی‌هایی مواجه شد و تا امروز هم بر سر آن توافقی صورت نگرفته است.  جدای از اینکه این روز انتخاب شود یا نه و در تقویم ثبت گردد یا خیر؛ اصفهان در اول آذر برای بسیاری از  اصفهان دوستان معنا و مفهوم دیگری دارد. اول آذر که از راه می‌رسد فرصتی برای تجدید عهد با این شهر افسانه‌ای دست می‌دهد که به‌سوی آسمان‌های بلند و تاریخ پرفرازونشیب خود پیش می‌رود.

اصفهان، دارالملک و نصف‌جهان، با جاذبه‌های خیره‌کننده‌اش، همچون آوای لالایی زرین در دل‌های فارسی‌زبانان طنین‌انداز است. در هر گوشه از این شهر، داستانی نهفته است؛ داستان‌هایی از عشق، جنگ، علم و هنر که در گذر تاریخ سینه‌به‌سینه نقل شده و به نسل اصفهان امروز رسیده است. پل‌های زیبا همچون سی‌وسه‌پل و پل خواجو که مانند دوتارهای قدیمی بر روی زاینده‌رود نغمه می‌زنند، یادآور ارتباط انسان و طبیعت هستند.

در کنار معماری شگفت‌انگیز بناهایی چون میدان نقش‌جهان و مسجد شیخ لطف‌الله، روح زندگی جاری است و از دیروز تا امروز، داستان‌های انسان‌ها در آن به‌یادگارمانده است. اصفهان شهری است که نور طلایی آفتاب بر گنبدها و مناره‌هایش می‌تابد و در دلش خانه‌هایی دارد که دیوارهای آنها به زبان خاموش، تاریخ را روایت می‌کنند. کلمات شاعرانه «ماهرخ» و «شاهرخ» در میان رنگ‌های لعابی کاشی‌کاری‌ها به وجد می‌آید و عشق را با نام‌های افسانه‌ای پیوند می‌زند.

اینجا، جایی است که قلم و چوب، زیبایی را به خلق آثار هنری بدل کرده‌اند و روح هر بیننده‌ای را جلب می‌کند. اول آذر، یادآور همبستگی فرهنگی و هویتی مردم این دیار است. روزی برای جشن‌گرفتن زیبایی‌های این شهر و بازآفرینی داستان‌های کهن آن. مردم اصفهان در این روز نه‌تنها به یاد گذشته‌های خود، بلکه به آینده‌ای روشن که در انتظارشان است، چشم می‌دوزند.

 اگر چه در نبود جریان زاینده‌رود زیست اصفهان به مخاطره افتاده و چالش‌هایی همچون آلودگی هوا، خشکسالی و فرونشست  در سر راه وجود دارد،  اما اراده‌ای آهنین در دل این مردم نهفته است که می‌تواند مدت‌ها را از مُرادهای ناامیدی رها کند.

اصفهان، بهشت خاکی، جایی که در آغوش تاریخ جاودانی‌اش، یادها و روایت‌هایش شگفتی می‌آفریند و در دل هر نسلی زنده و برقرار می‌ماند. بیایید در روز اصفهان بر گرد هم بیاییم و عشق به این سرزمین را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم.

روز نکوداشت اصفهان باید فرصتی باشد برای آگاهی‌سازی در مورد چالش‌ها و همچنین نمادهای غنی این شهر، از جمله برج قوس که نمایانگر جستجوی حقیقت و ماجراجویی است. با حمایت و مشارکت مردم و مسئولان، می‌توان امید داشت که اصفهان با افزایش آگاهی و توجه به ارزش‌های فرهنگی‌اش، آینده‌ای روشن و پایدار داشته باشد.

در این روز، بیایید با احترام به تاریخ و فرهنگ اصفهان، به زیبایی‌های این شهر بیشتر توجه کنیم و در حفظ و حراست آن بکوشیم. بیایید آثار تاریخی‌اش را پاس بداریم، داستان‌هایش را زنده نگه‌داریم و نسلی را تربیت کنیم که ارزش‌های فرهنگی سرزمینشان را درک و به آن عشق بورزند.