شهر را از هر طرف که نگاه کنید یک دانشگاه است

شهر و فضای شهر گاهی می توانند کارکرد، رسانه ای پیدا کنند. از تلویزیون و بیلیورد و بنرهای سطح شهر که بگذریم، گاه در و دیوار شهر هم مانند یک بوم تبلیغاتی عمل می کنند. نه تنها در و دیوارهای ثابت  که گاه جداکننده های موقت و حتی نه چندان مناسب هم این نقش را ایفا می کنند. گاهی در خیابان در حال حرکت هستی و می بینی که  کارگران مشغول کارند و دور و بر محیط کاری را با پوشش های خاص این نوع فعالیت های می پوشانند. با این همه همین بستر و فضا در شهر، فرصتی را برابر تبلیغات ارائه می کند. تبلیغاتی تقریبا رایگان. روی خیلی از این ورقه های فلزی عبارت پارک= پنجری را می توان دید. گویا هشداری است که رانندگان گمان نکنند جای پارک رایگانی گیرآورده اند. اینجا محل عبور و مرور ماشین است و خلاصه برخورد فیزیکی می شود. یک نوع تهدید خشن که البته خلاف قانون است. این پارک نکنید را خیلی جاهای دیگرهم می توانید ببنید. گاهی فرد پشت دیوار خانه اش هم این را زده است. گاهی جاهای خاص این دیده می شود. خلاصه اعلامیه است که قرار بوده پلیس راهنمایی و رانندگی بزند ولی هرکسی هر جایی دوست داشته، آن را زده است. ولی این برخلاف اعلامیه های پلیس به یک جریمه عادی ختم نمی شود و ممکن است کلی عواقب داشته باشد. از ما می شنوید هر جا از این دست اطلاعات دیدید، آن را از هر گونه مکان اطلاع رسانی دیگر جدی بگیرید. از این محتوا که بگذریم، نحوه ارائه آن ها بی بهره از دنیای هنر نیست. این ها را می توان به عنوان سندهای در انسان شناسی استفاده کرد و به تعبیر و تفسیر دنیای خالقان و استفاده کنندگان آن نشست. برخی از هنرمندان از همین خطوط و نوشت ها و حالت ها، استفاده کرده اند و دست به خلق آفرینش زده اند. به خصوص هنرهای گرافیکی و همچنین هنر اعتراض و مقاومت، بی بهره از این  نوع برخرودها با خط و نوشتن و علائم نیست. از سویی هنرمندان گرافیک برای خلق آثار گرافیکی چون پوستر و طرح جلد سراغ این نمونه ها رفته اند. شهر را از هر طرف که نگاه کنید یک دانشگاه است. دانشگاهی برای همه شهروندان و البته برای هنرمندان و مولفان به طور ویژه!  دیوارهایی چون آنچه در عکس این یادداشت آمده است، می توانند برای داستان نویس هم منبع خوبی باشند. این ها انرژی های نهفته خوبی برای روایت نویسی دارند. شما چه خاطرات و چه زیبایی هایی در این نوع دیوارها و فضاهای شهری سراغ دارید؟ تا حالا از آنها عکاسی کرده اید؟ فکر می کنید ارزش عکاسی کردن را دارند؟