طرح 247 را فراگیر کنید

حسن روانشید- اصفهان امروز : ایران تنها به تهران و استان اصفهان نیز به شهر اصفهان ختم نمی‌شود بنابراین برنامه ریزان جامعه موظف‌اند از لاک اتاق‌های دربسته خارج و با توجه به واقعیات موجود جداول و نمودارهای خود را بر محور نقطه‌به‌نقطه کشور تنظیم و اجازه ندهند کوچکترین حقی از دورترین نقاط کشور زایل شود. فراموش نکنند یکی از دلایل بااهمیت و نگران‌کننده تخلیه روستاها که روزگاری نه‌چندان دور درصد بالایی از نیازهای غذایی کل جامعه را تولید می‌نمودند همین غفلت‌ها و بی‌توجهی‌هاست که درباره آن‌ها روا شده است. وزارت نیرو و سازمان آب کشور که مسئولیت تهیه و تدارک و مدیریت توزیع آب خوراکی، مصرفی و کشاورزی کشور را به عهده دارد بر اساس قانون و آیین‌نامه‌های شورای وزیران متعهد است در برنامه‌ریزی‌های کلان خود جمعیت هشتادمیلیون‌نفری را مدنظر داشته و تقسیم‌بندی‌های عادلانه خود را بر اساس این رقم پیاده نماید و به هر طریق که می‌تواند سهم اشخاص را به نحوی از انحاء در اختیارشان قرار دهد و برای ایجاد این عدالت تمهیداتی قائل شود. ایجاد شبکه لوله‌کشی آب سالم خوراکی که عاری از هرگونه عامل میکربی است تنها خاص شهر و شهر نشینان نیست که روستائیان نباید از این حق مستثنا شوند همانگونه که شرکت توزیع گاز موظف است شبکه توزیع خود را در اقصی نقاط توسعه داده و اگر قادر و به‌صرفه نیست مناطق صعب‌العبور را زیر چتر لوله‌کشی انتقال گاز قرار دهد با نصب مخازن بزرگ در هر مجموعه از روستاهای کنار هم این نعمت الهی را از این طریق به آن‌ها برساند. حقوق شهروندی به این مفهوم است که هر ایرانی در هر نقطه از وسعت یک میلیون و ششصد هزار کیلومتری زندگی می‌کند بتواند از همه موهبت‌های موجود بهره‌مند شود. نظام دستگاه برنامه‌ریزی یک کشور این نیست که ارقام را به کامپیوتر بسپارند تا بر اساس نرم‌افزارهای بی‌روح و جان داده‌شده، جدولی تحویل کاربران دهد تا بر اساس آن‌ که فاقد همه عواطف انسانی است به مرحله اجرا درآید. هنوز وزارت آموزش‌وپرورش نتوانسته معضل کلاس‌های کپری را حتی در حاشیه کلان‌شهرها حل و بخاری‌های نفت‌سوز را به گازسوز یا شوفاژ تبدیل نماید و وزارت ورزش قادر به وسعت دادن تحرکات بدنی برای تأمین سلامتی به اقصی نقاط دوردست نیست همانگونه که شبکه حمل‌ونقل کشور فراگیر نشده است. «پایلوت» کلمه‌ای انتخابی برای آزمایش و امتحان و درنهایت آزمون‌وخطا است اما نباید برای همیشه جا خوش کند و در یک نقطه باقی بماند. آیا همه امکانات رفاهی و بهداشتی موجود و خدمات بهزیستی در کلان‌شهرها در روستاها نیز پیاده شده است تا ساکنان آن مناطق را تشویق یا تحریک به هجرت نکند؟ طرح‌های نمایشی را به اقدامات پایدار تبدیل کنید تا آرام‌آرام فراگیر شود. شروع برای انجام یک پروژه کار ساده ایست اما مهم ادامه و اتمام آنست که مدیریت سازمان برنامه‌وبودجه میزان پروژه‌های ناتمام و نیمه کار را در سطح کشور با عددی تعجب‌آور ابراز ننماید که برای تکمیل آن‌ها نیازمند سرمایه‌ای کلان و عمر نوح باشد! انجام کارهای عام‌المنفعه در مناطق دورافتاده و فاقد امکانات، بهتر و بیشتر پیشرفت می‌کند زیرا اهالی را انگیزه بخشیده و علاقه‌مند و تشویق به مساعدت و همکاری می‌نماید. وزارت بهداشت و درمان چند وقتی است طرح پایدار و استراتژیکی سلامت را تحت عنوان 247 آغاز نموده است. این برنامه بر محور کنترل و درمان ایست‌های قلبی بناشده که بتوان بیمار را در سریع‌ترین زمان ممکن به «آنژیوپلاستی» رساند. بر اساس پارامترهای پزشکی اگر با شروع هر سکته بیمار ظرف مدت 15 دقیقه به ماساژ قلبی و تنفس مصنوعی برسد و در مدت 90 دقیقه توسط جراح متخصص آنژیوپلاستی شود قادر به ادامه زندگی دوباره خواهد بود و این امر نیازمند وجود اتاق عمل و دستگاه‌های مربوطه همراه با تیم آماده در نزدیک‌ترین مراکز درمانی است. هم‌اکنون در شهر اصفهان بیمارستان‌های چمران، خورشید، عسگریه، شهید صدوقی و سعدی به این امکانات مجهزند تا بیماران مبتلا به آنفاکتوس قلبی را که شایع‌ترین علت مرگ‌ومیر‌های قرن است نجات دهند و البته همه این مراکز در محدوده شهر اصفهان واقع‌شده و معلوم نیست تکلیف دیگر بیماران حاشیه شهر و استان در برخورد با این حادثه بی‌خبر و ناخواسته چه خواهد بود. آیا شایسته‌تر نیست مسئولان این تقسیم‌بندی را به چهار زاویه شهر اختصاص دهند تا بیمارستان‌های امام حسین (ع) و گلدیس نیز در پروسه اهالی شمال غرب کلان‌شهر را زیر چتر خود قرار داده و از این مزیت برخوردار نمایند و در اولین فرصت ممکن بیمارستان‌های خانواده، میلاد و همچنین شهید مطهری فولادشهر را نیز به این خدمت مجهز کنند؟ پیرامون این مسئله حیاتی و مهم آنچه قابل تفکر و تعمق است کم‌توجهی به بیمارستان‌های متعدد در سطح استان می‌باشد که اهالی آن‌ها بیش از مردم شهر اصفهان نیازمند اجرای طرح 247 هستند. اگرچه تکمیل کسری‌های متعدد در مناطق روستایی کمی رؤیایی به نظر می‌رسد اما می‌توان امکانات اورژانسی مراکز پزشکی نزدیک آن‌ها را تجهیز نمود تا حداقل از این نظر آرامش خاطر و تطمئن القلوب داشته باشند.

ادامه دارد