بعضی وقت‌ها تذکر می‌تواند معجزه کند

حسن روانشید- اصفهان امروز : فلسفه نهی از منکر در مقابل امربه‌معروف نوعی تذکر محکم است که به اشخاص خطاکار داده می‌شود با این تفاوت که تذکر را می‌توان قبل از وقوع خطا داد تا طرف مقابل نسبت به کار خود هوشیار باشد اما منکر به‌عین حال و بعدازآن مختص می‌شود. تذکر تنها برای کسانی نیست که امکان دارد دست به عمل خطا بزنند بلکه هرکس می‌تواند به نفس خود نیز تذکر بدهد تا همیشه بیدار و هوشیار باشد. حتی انبیاء و اولیا هم این روش را داشته اند که متذکر خود می‌شدند تا مکر شیطان را از خود دور کنند. پدر و مادر علاوه بر اینکه همیشه باید در صدد تذکر دادن به فرزندانشان باشند باید به یکدیگر نیز به مراقبت از کبر و غرور تذکر دهند. اما سوای این تذکرات، مهمترین رکن بیداری در جامعه آن است که باید از افراد آن خواست تا راهنما و مراقب اعمال یکدیگر باشند زیرا این توجه چندجانبه نوعی کنکاش در درون زندگی شخصی افراد است که با همه پارامترهای مذهبی و اجتماعی مغایرت دارد، بنابراین تنها مواردی نیازمند بررسی است که امکان تجاوز به حقوق دیگران در آن محقق شده باشد، در این مرحله تنها یک دستگاه قانونی برآمده از جامعه و دارای اختیار تام از قوه قضائیه نظام می‌تواند پا به میدان گذاشته و علاوه بر تذکر اخطار نیز بدهد. قطعاً این نوع برخورد قانونی با افرادی که به حقوق خود و دیگران تجاوز می‌کنند می‌تواند کارساز باشد و معجزه کند. وجود موارد متعدد درزمینه تعدی به حقوق یکدیگر که نوعی حق‌الناس به‌حساب می‌آید اگر در مقطعی پیشگیری نشود به‌مرورزمان نوعی بدعت و عادت شده و حیای خود را از دست می‌دهد. حافظان حقوق حقه جامعه موظف‌اند برای حراست از امانتی که به آنها سپرده‌شده راهکارهای تازه پیدا کنند که در ضمن اهمیت دادن به مقدسات نسبت به هنجارشکنان قاطعیت داشته باشند و علاوه بر رهنمود دادن به آنها پیشگیر صدماتی باشند که از این راه به آحاد جامعه وارد و احساسات را جریحه‌دار می‌سازد. از همان روزهای آغازین انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ مسئولان نظام به زعامت حضرت امام خمینی(ره) به این امر تأکید داشتند که بدون حضور تشکیلاتی فراتر از همه برای متذکر شدن به جامعه اسلامی ایران و حتی جهان نمی‌توان آنچنان که مسیر صحیح را به کسانی که با معضل عدم توجه روبرو هستند نشان داد بنابراین باید همه در صدد باشند تا این مجموعه تحت هر عنوان و فراتر از همه ارگان‌ها و نهادها پایدار و شروع به کار نماید. البته این مسئله یکی از دغدغه‌های همیشگی رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نیز بوده است و راهکارهایی هم از جانب ایشان ارائه شده اما علیرغم همه این پیگیری‌ها هنوز هم مجلس شورای اسلامی در دوران‌های متعدد خود نتوانسته فرصتی را به این کار مهم اختصاص دهد و لایحه‌ای را برای آن تنظیم و به تصویب برساند. رهبر فقید انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) که همیشه در این اندیشه ناب برای صلابت هرچه بهتر اسلام ناب محمدی بودند در کتاب صحیفه نور خود نیز به آن اشاره کرده بودند و از مجلس خواسته بودند که برای تذکر دادن تشکیلاتی مستقل به وجود آید. قطعاً نظر حضرت امام(ره) هم همین بوده که وزارتخانه‌ای فراتر از همه مجموعه‌ها به وجود آید که بتواند این امر مهم را در جامعه و به ویژه در دامنه دولت و وسعت آن عینیت بخشد اما بازهم این موضوع بااهمیت همانند اجرای بندبند بعضی از مفاد قانون اساسی به بوته فراموشی سپرده می‌شود. امر مهم تذکر که می‌تواند راهگشای اکثر مشکلات مبتلا به باشد و در پاره‌ای از بغرنج‌ها معجزه کند خواسته و مطالبه آحاد مردم است که تأکیددارند با حضور نهاد تذکار می‌توان مشکلات به نظر لاینحل حاضر در جامعه اسلامی کشور را به‌راحتی حل نمود. بنابراین می‌طلبد که مسئولان محترم با کسب نظر از حضرات آیات عظام در حوزه علمیه قم و تنفیذ مقام معظم رهبری نسبت به نگارش لایحه‌ای پیرامون آن و ارائه به مجلس شورای اسلامی اقدام کنند.

ادامه دارد