علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد

حسن روانشید - اصفهان امروز : حالا دیگر مدتی از حادثه تأسف‌آور زلزله در غرب کشور که باعث خسارات بسیار جانی و مالی در شهرهای کرند غرب، قصر شیرین، سر پل ذهاب و قسمت‌های دیگری در کرمانشاه، ایلام و کردستان شد گذشته و آب‌ها تقریباً از آسیاب افتاده و سازمان‌های متولی ازجمله هلال‌احمر، سپاه پاسداران، بسیج و ارتش جمهوری اسلامی ایران بالاترین میزان تلاش و ازخودگذشتگی را در این آزمون الهی از خود نشان دادند، امروز نوبت دولت است که از پشت پانل تبلیغات بیرون آمده که برای یک هزینه دو بار خرج می‌کند! بنیاد مسکن انقلاب اسلامی را که مسئول ساخت سرپناه برای خانواده‌های مستضعف جامعه است مجدانه و به‌دوراز تبلیغات متعارف از جانب سخنگوی کابینه حمایت کنند و به وظیفه‌ای مضاعف واداشته و رقم کلانی از کسر بودجه ۹۶ را به‌عنوان کمک بلاعوض به زلزله‌زدگان نیازمند پرداخت و بانک‌ها را نیز علیرغم کمبود نقدینگی برای پرداخت تسهیلات با سود اندک موظف سازند. آنچه تلاش در سازمان‌ها و وزارتخانه‌های چارت دولت به چشم می‌خورد مربوط به بعد از اتفاق و حادثه است، درحالی‌که می‌توان دوراندیش بود و علاج واقعه را به قبل از وقوع کرد و نیمی از توانایی‌ها را همراه با همین مقدار از بودجه کشور صرف پیشگیری از حوادث خواسته و ناخواسته کرد، زمانی که طبیعت آن رویش را نشان می‌دهد و ابعاد نازیبای خود را به رخ ما می‌کشد همه پابه‌رکاب می‌شوند تا موضوع انشاء را پاک کنند درحالی‌که اگر تنها سازمانی هرچند محدود موظف باشد تا هشدارهای رسانه‌ها چه مکتوب یا آنلاین، دیداری و شنیداری را رصد کرده و در کارتابل مسئولان مربوطه بگذارند و به نقدها و مقالات علمی بها دهند می‌توانند بیش از ۹۰ درصد از حوادث تأسف‌آور را که باعث خسارت‌های مادی و معنوی برای جامعه می‌شود پیشگیری کنند، اما زهی تأسف که خاک سرد است و رفتگان حداکثر تا چهلمین روز درگذشتشان عزیز و گرامی‌اند! شاید بتوان ادعا کرد در ارائه خدمات پس از هر حادثه کشور ما علیرغم امکانات محدودی که براثر فشار تحریم‌ها در اختیار دارد همچنان پیشرو بوده و این امر چیزی نیست جز حس عاطفه و انسان‌دوستی مردم این سرزمین که از دین و آیین آسمانی‌شان نشأت می‌گیرد، مردم خودجوش سوا از جمعیت هلال‌احمر و شاید بیش از آن نسبت به جمع‌آوری کمک‌های ضروری و با همیاری مادی و معنوی خودشان صدها و بلکه هزاران محموله نقدی و غیر نقدی را در سریع‌ترین زمان ممکن به غرب کشور رساندند و جوانان نیز آمادگی خود را برای خدمات داوطلبانه پیرامون تسطیح و جمع‌آوری موانع، بازسازی سریع و قبل از آغاز فصل سرما در منطقه اعلام کردند. دولت نیز با همه دست‌تنگی‌هایی که در مسائل مالی دارد ارقامی را به کمک‌های بلاعوض اختصاص و مصوباتی را برای بانک مرکزی به تصویب رساند تا از محل سپرده‌ها نسبت به پرداخت تسهیلات نوسازی، بازسازی و خرید لوازم و ملزومات موردنیاز به زلزله‌زدگان تخصیص یابد. وزارت بهداشت و درمان نیز ظرف ۲۴ ساعت نخستین بیمارستان‌های منطقه را تجهیز کرد تا بیش از 300 عمل جراحی در آن انجام شود و تعدادی از حادثه دیدگان را نیز با سه فروند هواپیما به تهران اعزام کند، سپاه پاسداران همراه با بسیج و ارتش جمهوری اسلامی به طور مشترک امنیت منطقه را تأمین و ضمن آن در عملیات آواربرداری برای نجات مصدومان و یافتن مرحومان تلاش فراوان کردند، همه این ایثارگری‌ها قابل‌تقدیر و تقدیس است اما چرا یکی از این اتفاقات ناخواسته که آخرین آنها زلزله غرب و قبل از آن حادثه ساختمان پلاسکوی تهران است نتوانسته مسئولان را متقاعد کند تا کنار هم بنشینند و برای یک بار هم که شده عزم‌ها را بر پیشگیری جزم و همه توان خود را به کار گیرند تا در یک جهاد در راه خدا نقاط ضعف در سرزمین شناخته‌شده و بازیابی و مستحکم شود؟ باور کنند اگرچه پیشگیری و دوراندیشی هزینه‌های بالایی دارد اما در عوض یک بار و برای همیشه می‌تواند آرامش خیال را برای همه جامعه به ارمغان بیاورد و خسارت‌های اجتماعی و اقتصادی را به حداقل برساند. گوش‌هایمان را بازکنیم تا یکی از این حوادث ناخواسته ناقوسی باشد برای بیدار شدن و هوشیاری ما به‌منظور پیشگیری در آینده‌ای نه‌چندان دور!

ادامه دارد