مکران را فعال کنید تا سیستان و بلوچستان آبادتر شود

مهاجرت‌های بی‌رویه، چالش بزرگی است برای کشورهای در حال رشد که نیازمند ثبوت وعدم جابه‌جایی نیروهای بالفعل و بالقوه هستند. شاید این استان زرخیز را بتوان بااستعدادترین منطقه ایران درزمینه ایجاد فضاهای گسترده و پردرآمد در هر زمینه دانست

حسن روانشید- اصفهان امروز: مهاجرت‌های بی‌رویه، چالش بزرگی است برای کشورهای در حال رشد که نیازمند ثبوت وعدم جابه‌جایی نیروهای بالفعل و بالقوه هستند. شاید این استان زرخیز را بتوان بااستعدادترین منطقه ایران درزمینه ایجاد فضاهای گسترده و پردرآمد در هر زمینه دانست زیرا باروری در زمین‌های بکر آن باورنکردنی به نظر می‌رسد و مستعد هر نوع کشت است، وقتی دریای عمان از کنار آن به اقیانوس هند می‌ریزد سواحل مکران را در مسیر طولانی این استان سیراب می‌کند، آنچه در این مجموعه پر وسعت و تاریخی وجود دارد نعمت‌های کلان و بی‌کرانی است که قرن‌ها پادشاهان و سران بی‌کفایتی در این کشور آنها را نادیده انگاشته و چندان بها نداده‌اند. اگرچه سال‌های دهه ۶۰، ۷۰، ۸۰ و ۹۰ خورشیدی را می‌توان چهار دهه طلایی در طول تاریخ برای این استان ذخیره به‌حساب آورد اما بازهم بیشتر و بیشتر می‌توان از ارزش‌افزوده موجود در آن برای آبادانی کشور و رونق اقتصادی افزون‌تر استفاده کرد. معضل فعلی جهان در امر تولید کاهش شدید زاد و ولد و کمبود نسل‌های جدید و جوان برای چرخاندن چرخ‌های اقتصادی و اجتماعی است درحالی‌که کشور ایران با داشتن منطقه پویایی چون سیستان و بلوچستان با چنین مشکلی روبرو نیست علاوه بر اینکه امکانات بی‌بدیلی همچون بکر بودن زمین‌های کشاورزی و باغداری را برای انواع محصولات در بر دارد. آنچه از قدمت مدنیت در این منطقه پر وسعت خبر می‌دهد و جهانی را به حیرت وا‌داشته تا در مقابل تاریخ آن سر تعظیم فرود آورند آثار به‌جا مانده از تمدن در شهر سوخته است. این آثار مورد بی‌رحمی و حسادت غرب و شرق قرارگرفته است. معضل اصلی این سال‌های استان که روزگاری محصولات متنوع کشاورزی و صنایع‌دستی تولیدی خود را از طریق جاده ابریشم به اقصی نقاط جهان می‌رساند آب یعنی مایه حیات است که نه‌تنها به زمین‌های بکر کشاورزی آن نمی‌رسد بلکه برای رفع تشنگی مردمش نیز کم‌لطفی می‌کند. البته چهارفصل بودن این استان نشان از تبعیت سرزمین ایران را دارد تا علاوه بر انواع صیفی‌جات، بقولات، چاودار و همچنین نخلستان‌هایی را هم در بر داشته و تنها منطقه در خاورمیانه برای به بار نشستن موز باشد، درحالی‌که کنار خود مزارعی برای پرورش میگو با استفاده از آب دریای عمران دایر کرده است. اینجا سرزمینی است که اگر مشکل بی‌آب آن در فواصل اندکی که با سواحل مکران دارد از طریق دریای عمان و با استفاده از این وسعت بکر خدادادی حل شود حرف‌های زیادی دارد. در این سرزمین می‌توان انواع میوه‌های گرمسیری جهان را به ثمر رساند و رقم قابل‌توجهی از معضل بیکاری را اینگونه حل کرد، همانگونه که تاریخ گواهی می‌دهد روزگاری توتستان‌های سیستان نیمی از ابریشم جهان را تأمین می‌کرده است، صنایع‌دستی بی‌بیدل در عمق مناطق بومگردی سیستان و بلوچستان هنوز هم ناشناخته مانده است اما به خاطر رکود و بیکاری و وجود جمعیت جوان و کارآمد اگر بیشتر موردتوجه قرارگرفته و سرمایه‌های سرگردان در کشور به این‌سو سوق داده شود می‌تواند تحولی در اقتصاد آن ایجاد کند. تنش بی‌آبی در این استان پهناور درحالی‌که توانمندی‌های لازم برای استفاده از دریای عمان و حتی اقیانوس هند را دارد نیازمند است تا با یک استمداد ملی و کشوری از جمعیت 80 میلیونی ایران حل شود که هر همو‌طن تنها با واریز مبلغی تحت عنوان مشارکت ملی به یک حساب مخصوص هزینه آبرسانی از سواحل مکران را به این دشت وسیع فراهم کند و آنگاه با استفاده از این مساعدت بزرگ نه‌تنها معضل بی‌آبی بلکه مسئله بیکاری و رکود در آن به‌طورکلی ریشه‌کن خواهد شد و اینگونه کمک کنند تا جهانیان این وسعت تاریخ را بهتر بشناسند.

ادامه دارد

ارسال نظر