ثواب را با سنت‌های پسندیده همراه کنیم
ماه‌های حرام سال قمری از دورانی است که انجام اعمال پسندیده در آن می‌تواند راهی باشد به‌سوی بخشش گناهان و ناثواب‌های بی‌شمار. بیشتر مسلمانان جهان و بویژه شیعیان که اعتقاد محکمی به روایات و سنت‌های ائمه اطهار دارند
حسن روانشید- اصفهان امروز: ماه‌های حرام سال قمری از دورانی است که انجام اعمال پسندیده در آن می‌تواند راهی باشد به‌سوی بخشش گناهان و ناثواب‌های بی‌شمار. بیشتر مسلمانان جهان و بویژه شیعیان که اعتقاد محکمی به روایات و سنت‌های ائمه اطهار دارند این روزها را غنیمت شمرده و سفره‌های خود را می‌گسترند تا علاوه بر کسانی که لباس عزاداری را برای شهدای کربلا به تن کرده‌اند، مستمندان را نیز اطعام کنند و این‌گونه از یک عمل دو ثواب را نصیب برند. 1400 سال از اجرای این سنت و روش‌های پسندیده می‌گذرد درحالی‌که روزبه‌روز بر وسعت آن افزوده می‌شود اما در عمل بعضی از سنت‌های پسندیده به بهانه قدیمی بودن حذف می‌شوند، این تغییر رویه نوعی بدعت است که امکان دارد خصلت‌های دیگری را نیز نشانه بگیرد و به‌مرورزمان اطعام مستمندان را به‌نوعی میهمانی دورهمی دوستانه و خانوادگی تبدیل کند. حال‌آنکه نذر نیز همچون عقیقه شرایط خودش را دارد که بهتر است در اولویت برای فقرا باشد. خوشبختانه این روزها نسل‌های جدید پا جای پای پدران خود گذاشته و به این سنت وسعت بخشیده‌اند تا بدون استفاده از پشتوانه‌های دولتی و تنها با کمک اعضای دیگری از جامعه روزبه‌روز به مقدار و همچنین کیفیت نذرها بیفزایند و عیدهای قربان و غدیر را نیز در زمره این روزها گذاشته و همگان را بر سر این سفره گسترده از جانب برکت خاندان عصمت و طهارت بنشانند. نفس این کار بسیار پسندیده و قابل‌توجه است به‌طوری‌که همچون تیغی برای فرورفتن در چشم دشمنان اسلام است. اما اگر میزان دقت را در کیفیت تولید محتوای طعام و توزیع آن بیشتر کنیم قطعاً به اجر دنیوی و اخروی بیشتری نائل خواهیم شد. وجود هیئت‌های بسیار در سطح کشور اگرچه نشان از علاقه جوامع مختلف به این عقیده مقدس است اما چندگانگی‌های موجود در آن می‌تواند آفاتی نیز داشته باشد. توزیع این مقدار غذا در قالب نذر و در سطح کشور، آن هم در ظروف یکبار مصرف بلایی است که در برابر ثواب معصیت فراوان دارد. چراکه علاوه بر تخریب محیط‌زیست هزینه سنگینی را به جامعه تحمیل خواهد کرد. بنابراین چه‌بهتر که این پدیده خوب و قابل‌احترام و مقدس همچون اهداف خیران جامعه به‌منظور رفع تکدی‌گری در مجموعه‌ای همچون کمیته امداد امام خمینی(ره) یکپارچه‌شده و نهادی دیگر وظیفه اجرای آن را در سطح کشور به عهده گیرد تا نسبت به تهیه مواد اولیه و پخت و توزیع آن با در نظر گرفتن اولویت میان نیازمندان و صورت گرفته و در تدارکات نیز صرفه‌جویی شود. همچنین سنت قدیمی همراه آوردن ظرف برای بردن غذا به عهده همان نیازمندان باشد. برای این منظور شاید لازم باشد مسئولان کمیته امداد(ره) و انجمن مددکاری امام زمان(عج) و بهزیستی کشور در گردهمایی تخصصی این سنت پسندیده را یکپارچه و مدیریت کنند. امیدواریم در سال‌های آینده سنت نذر در جامعه سامان بهتری داشته باشد.
ادامه دارد