آقای وزیر فقط حساس نباش؛ عمل کن
عزت‌الله ضرغامی، وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دفعه پیش که پا به اصفهان گذاشت به‌غیراز نوشیدن چای و گوش‌دادن به موسیقی و آواز و گرفتن عکس و فیلم‌های یادگاری در کنار زاینده‌رود خشک و بی آب برای صفحه اینستاگرامش از برخی بناها، اماکن و پل‌های تاریخی اصفهان بازدید کرد.
عزت‌الله ضرغامی، وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دفعه پیش که پا به اصفهان گذاشت به‌غیراز نوشیدن چای و گوش‌دادن به موسیقی و آواز و گرفتن عکس و فیلم‌های یادگاری در کنار زاینده‌رود خشک و بی آب برای صفحه اینستاگرامش از برخی بناها، اماکن و پل‌های تاریخی اصفهان بازدید کرد. وزیر میراث هم مانند همه مسئولانی که تابه‌حال به اصفهان آمده‌اند وعده‌هایی را هم داد. از تشکیل گروه کارشناسی برای بررسی وضعیت فرونشست اصفهان و تأثیر آن بر بناهای تاریخی تا حل مشکل ریسباف و صادرات صنایع‌دستی و جدیت وزارت‌خانه زیر نظرش بر حفظ میراث اصفهان.ضرغامی دو روز پیش به بهانه هفته صنایع‌دستی بار دیگر به اصفهان سفر کرد درحالی‌که زاینده‌رود از جریان ایستاده و فرونشست بیش‌ازپیش در شهر و زیر بافت‌های تاریخی شهر پیش رفته است. خانه‌های تاریخی وضعیت مناسبی ندارند و صنایع‌دستی اصفهان در آستانه فراموشی‌اند. بازار صنایع‌دستی هم که امسال با افزایش قیمت مواد اولیه و هزینه تولید نسبت به سال گذشته از رونق افتاده است؛ اما هنوز اصفهانی که عنوان شهر خلاق صنایع‌دستی ایران را یدک می‌کشد چشم به توجه وزیر صنایع‌دستی و دیگر مسئولان دوخته است.
در این سفر ضرغامی که از حساسیت خودش روی بناها و بافت‌های تاریخی صحبت کرد از مدیرکل میراث‌فرهنگی اصفهان خواست تا با حساسیت بالاتر در مورد بافت و خانه‌های تاریخی تصمیم‌گیری کند. شاید اشاره وزیر به رویه‌ای باشد که در این سال‌ها در پیش گرفته شده است. خانه‌های تاریخی و واجد ارزشی که خریداری شده یا مالکانی دارد که به فکر ساخت‌وساز افتاده‌اند یا با تعامل صورت‌گرفته با شهرداری‌ها و به بهانه توسعه شهر، فاقد ارزش تاریخی و به‌حکم رفع خطر تخریب شده‌اند.
ضرغامی که در سفرهایش سعی می‌کند به یاد دورانی که مسئولیت رسانه ملی را داشته همچون رسانه‌ای‌ها دوربین یا گوشی همراه دست بگیرد و عکس و فیلم تهیه کند و در صفحات مجازی‌اش قرار دهد از رسانه‌ها و فعالان میراث‌فرهنگی خواست با سوت‌زنی هر خرید خانه و تخریب مشکوکی را گزارش کنند.
اما باید از ایشان پرسید دیگر رسانه‌ها و فعالان میراث اصفهان چگونه از جفایی که به بناهای تاریخی می‌شود بگویند تا حساسیت‌ها برانگیخته شود و قانونی تصویب کنند که هزینه تخریب این بناها را بالا ببرد؟ رسانه‌ها و فعالان میراث در این سال‌ها از مطالبه‌گری‌هایشان نه‌تنها پاسخ مناسبی دریافت نکردند؛ بلکه از پاسخ‌ها گاهی شگفت‌زده شده‌اند. مسئولی که می‌گوید میراث یک بنای عصر صفوی واجد ارزش تاریخی را فاقد ارزش نگهداری دانسته یا مدیری که به بهانه نداشتن بودجه مرمت به مالک حق تخریب می‌دهد. سؤال اینجاست که با سوت‌زنی و کار رسانه‌ای چقدر می‌توان جلوی افرادی را گرفت که برای منافع شخصی تیشه به ریشه فرهنگ و تاریخ یک شهر همچون اصفهان می‌زنند؟ یا مسئولان را که اختیار این شهر و استان به آنان سپرده شده را چگونه می‌توان متوجه کرد که اگر بومی هستند به حال شهر خودشان یا اگر غیربومی هستند به حال تاریخ سرزمین خویش دل بسوزانند و برای حفظ و حراست از این گنجینه‌های گران‌بها تلاش کنند؟ شاید زمانی که این میراث چه با تیشه طمع چه با تیغ فرونشست به تلی از خاک تبدیل شوند دیگر حساسیت ما به‌تنهایی به کار نیاید و افسوس بخوریم که به‌جای حساس‌بودن تنها، بهتر بود اقدامی می‌کردیم.
