دیدار با هنرمندان صنایع دستی در چهارباغ
از میزهایی که چند تکه مس و مینا و دیگر هنرهای بسیار نصف جهان روی آن چیده شده باشد و بازدیدکنندگان یکی در میان جرأت کنند و قیمت چیزی را از غرفه‌داران بپرسند، بعد در گوش هم پچ‌پچی کنند و بروند، هیچ خبری نیست.
از میزهایی که چند تکه مس و مینا و دیگر هنرهای بسیار نصف جهان روی آن چیده شده باشد و بازدیدکنندگان یکی در میان جرأت کنند و قیمت چیزی را از غرفه‌داران بپرسند، بعد در گوش هم پچ‌پچی کنند و بروند، هیچ خبری نیست.
به گزارش ایمنا، این‌روزها چهارباغ است و چهارستون‌های محراب شکل آبی رنگی که سخاوتمندانه، هم هنر، هم هنرمند و هم مردم هنرپسند را در خود جا داده است. اینجا است که می‌توان مراحل خلق یک اثر را که به اندازه خود آن اثر، زیبا و دیدنی است، دید، آنچه را که باب دل است، پسندید و هر از گاهی از یک هنرمند پرسید: «ای چشمه آگاهی، شاگرد نمی‌خواهی؟»
اینجا جوان قلمکار به احترام تماشاگران هنرش، سر پا می‌ایستد و برای تک‌تک آن‌ها توضیح می‌دهد آن سفره‌های رنگارنگی که تاکنون قلمکارش می‌خوانده‌اند، قلمکار نیست، بلکه حاصل هنر چیت‌سازی است. مدیر بازرگانی شرکت بی‌سان، یکی از شرکت های دانش بنیان شهرک علمی تحقیقاتی اصفهان که خود، هنر قلمکار را به صورت علمی آموخته و آموزش می‌دهد، درباره این اشتباه تاریخی به خبرنگار ایمنا گفت: در دوره صفویه، قلمکار، هنری درباری بود و برای طراحی لباس یا پرده عمارت‌ها به کار می‌رفت، اما در دوره قاجار به جای طراحی با دست، چاپ دستی یا همان چیت‌سازی که سرعت بالاتری در تولید و کیفیت و قیمت کمتری داشت، رایج شد و به‌تدریج نام قلمکار برای هنر چیت‌سازی به‌کار رفت و اصل آن که طراحی با قلم است، فراموش شد.
امیرحسین چیت‌ساز ادامه داد: هنر به دانش نیاز دارد و بر همین اساس تصمیم گرفتیم در قالب یک شرکت دانش بنیان، اقدام به احیای هنر قلمکاری کنیم، چراکه آثار هنری، زمانی می‌تواند جنبه جهانی پیدا کند که لوکس و فاخر شده و با نیازها و همچنین سبک زندگی روز هماهنگ شده باشد. طراحی کراوات، لباس، سنجاق‌سینه، دستمال‌جیبی، پرده و دکوراسیون داخلی، از جمله کارهایی است که در راستای برآورده کردن این نیاز با همکاری فارغ‌التحصیلان رشته‌های طراحی دوخت و هنرهای اسلامی در شرکت بی‌سان انجام می‌شود و رنگ‌های تولیدی این مجموعه در برابر سایش، نور و شست‌وشو مقاوم است.
وی با اشاره به این که در گذشته آموزش صنایع دستی معمولا سینه‌به‌سینه و در کارگاه‌ها انجام می‌شد، از اهمیت ساختار یافتن این مقوله در نظام آموزشی هم گفت و فرهنگ‌سازی را از جمله عوامل موثر در کمک به شناساندن درست هنرها دانست. چیت‌ساز، آرزوی روزی را داشت که اصفهان به جای صنعت بر جاذبه های گردشگری و فرهنگ خود تکیه کند و آن را محور اصلی فعالیتش قرار دهد.
رسول ابراهیمی، دیگر هنرمندی است که از نبرد نابرابر هنر منبت با دستگاه CNC خبر می‌دهد و از مسئولان می‌خواهد برای زنده نگهداشتن این هنر به یاری منبت‌کاران بیایند. وی با ۳۵ سال سابقه در منبت کاری مبل و دکور، اکنون شروع به طراحی قاب‌هایی تمام چوبی کرده و امیدوار است از این کار نو استقبال شود.
جوان دیگری که هنر حجم و مجسمه‌سازی را به کار در شرکت فولاد ترجیح داده و حالا در کنار دیگر هنرمندان شهر، پشت میزی که میزبان آثار دست او است، نشسته، درباره این هنر به خبرنگار ایمنا گفت: حدود چهار سال است که به صورت مستقیم وارد این کار شده‌ام و از همان ابتدا سعی کردم کمی از سنت‌ها فراتر بروم. با شرکت در نمایشگاه‌های بین‌المللی، تجربه‌های خوبی کسب کرده‌ام و در حال ساخت مجموعه‌ای شامل ۳۳ کلاه‌خود جنگی هستم که بسیار زمان‌بر است و تاریخ را در یک نگاه، مقابل دیدگان مخاطب قرار می‌دهد.
شاپور اکبری که در حال ساخت ماسک توت عنخ آمون، از فراعنه مصر است، به تخصصی انگشت شمار در رشته حجم و مجسمه‌سازی اشاره می‌کند و می‌گوید: ساخت مجسمه‌های یکپارچه به حدود پنج هزار سال پیش برمی‌گردد و متاسفانه هنری رو به انقراض است، بنابراین می‌طلبد که مسئولان در معرفی این هنر، اقدامات لازم را انجام دهند.
این هنرمند لباسی به تن دارد که پر از امضای هنرمندان و برگزارکنندگان نمایشگاه های مختلف ملی و بین‌المللی است.
نائب رئیس اول اتحادیه صنایع دستی استان اصفهان هم در حاشیه این نمایشگاه، هدف از برپایی آن را معرفی هنر و هنرمند به مردم اعلام کرد و گفت: هنرمندی که با مردم ارتباط مستقیم داشته باشد، می‌تواند از دیدگاه‌های آنان مطلع شود و هنرش را با نیاز جامعه تطبیق دهد.
احمدرضا روزدار ادامه داد: متاسفانه موزه هنرهای تزیینی درزمینه خرید آثار هنری غیرفعال است و همواره نداشتن بودجه را دلیل این امر اعلام می‌کند.
وی از مسئولان شهری درخواست کرد: امیدوارم این نمایشگاه به صورت دائمی در سه شنبه‌های پاک چهارباغ برپا شود تا هنرمندان از پستوها بیرون بیایند و مردم نیز زحمتی را که آنان برای خلق یک اثر متحمل می‌شوند، از نزدیک مشاهده کنند.
سرپرست سازمان زیباسازی شهرداری اصفهان نیز در خصوص برنامه هایی که به مناسبت هفته فرهنگی اصفهان توسط این سازمان برپا شده، اظهار کرد: یکی از برنامه‌هایی که با همکاری اتحادیه صنایع دستی استان اصفهان برگزار کردیم، برپایی نمایشگاه صنایع دستی بود. این نمایشگاه، محلی برای دیدار هنرمند با مردم بود و مراحل تولید یک اثر هنری در آن به صورت زنده اجرا می‌شد.
حسن مؤذنی با اشاره به تعداد غرفه‌های نمایشگاه صنایع دستی گفت: تعداد ۲۰ غرفه از ۳ تا ۹ اردیبهشت ماه هر روز در دو نوبت صبح و بعد از ظهر به صورت چرخشی، میزبان ۵۰ هنرمند شاخص رشته‌های مختلف صنایع دستی اصفهان بودند و مردم از نزدیک با آنان تعامل کردند.
