از اعتراض به ممیزی سلیقه ای تا گرانی کتاب

چهاردهمین دوره رئیس جمهوری  با رای تک تک هموطنان ما در سراسر کشور به ایستگاه پایانی می رسد. دوره ای که اگر چه، می تواند هم فصل تازه ای باشد و هم ادامه گذشتگان ولی به هر حال در میزان انتخاب مردم مشخص می شود. شاید بیش و پیش از وعده ها باید سراغ انتظارات و توقعات مردم رفت. باید دید عموم مردم در هر صنف و طبقه ای چه درخواستی دارند؟ در این بین، نخبگانی چون نویسندگان، نگاهشان از ارزش مضاعفی برخوردار است. خصوصا که ما این انتظار را معطوف به حوزه کتاب کردیم و از  نویسندگان اصفهانی پرسیدیم: توقع شما به عنوان یک مولف از رییس جمهور آینده در حوزه کتاب چیست؟ با هم پاسخ های مرضیه گلابگیر، مریم معینی، مرضیه کهرانی، بهزاد دانشگر، رضوان نیلی پور، لیلا میر باقری، سیما طاهرکرد، مرضیه عباسی، غزاله بزرگ زاده، میترا نساج پور و بیژن سلیمانی را می خوانیم:

 

* مرضیه گلابگیر:

نوشتن و نویسنده بودن کاری است تمام وقت که با تجربه یک عمر ایجاد می شود. رویای جمعی پنهان و آشکار یک قوم یا ملت در کلمه ها و قصه ها خودش را آشکار می کند. سانسور بی معیار و سلیقه ای تیشه به ریشه ادبیات و کتابخوانی این مرز و بوم وارد کرده است. سانسوری که بدون هیچ معیاری و فقط توسط شاید نویسنده ای شکست خورده که حالا تبدیل به کارمند اداره سانسور شده است  و با هیچ عرف و شرعی قابل توجیه نیست انجام می شود. حذف سانسور و یا قانونمندی و ایجاد اساسنامه ای برای حذف سلیقه ای و موردی در مجوز ها  شاید برای من نویسنده  بیشترین مطالبه از یک رئیس جمهور است. رئیس جمهوری که فردای انتخاب وزرایش، از بالا تا پایین افراد وزراتخانه هایش عوض می شود.  وزارتخانه ای که باید زحمت یک عمر مرا یک شبه خط بطلان بکشد و یا مجوز چاپ دهد تا در این آشفته بازار نشر با دویست نسخه وارد فرهنگ شود.

 

 

*مریم معینی:

امید دارم که رئیس جمهور  فضای خوبی رو برای انتشار و پخش کتاب فراهم کند تا در جلسات کتاب ها در دسترس باشد برای نقد و بررسی که البته قیمت کتاب هم برای خواننده خیلی مهم است.

 

*مرضیه کهرانی:

زهرا از سال‌های قبل از کرونا در کارگاه‌های داستان شرکت کرده بدون اینکه یک دم جابزند یا ناامید شود. در هر حالی نوشته و خوانده و مجموعه داستانی آماده کرده برای چاپ. مجموعه‌ی خلاقی که همه‌ داستان‌هایش روی پشت‌بام می‌گذرد. بعد از کلی فراز و نشیب مجموعه را آماده کرده‌ایم و فرستاده‌ایم ارشاد برای گرفتن مجوز. روزها و ماه‌ها گذشته و هیچ خبری نشده. بعد از کلی پیگیری فهمیده‌ایم که کار اصلاحیه خورده. به زحمت جدول اصلاحیه را گرفته‌ایم و داستان‌ها را تغییر داده‌ایم. گفته‌اند برای کلی زن و مرد صیغه بخوانید و یکی دو تا داستان را هم گفته‌اند حذف کنید که کرده‌ایم. گفته‌اند فایل جدید را با نامه بفرستید تا شاید مجوز بدهیم. فرستاده‌ایم... خبری نیست... جواب نامه نیامده... جواب اصلاحیه نیامده... یک سال گذشته... کاغذ گران‌تر از پارسال شده... زهرا دیگر نمی‌آید کارگاه... رمانش را نصفه رها کرده... افسرده و بی‌انگیزه هم شده... ریحانه هم با همه‌ فراز و نشیب‌ها کنار آمده و پابه‌قرص نوشته و خوانده تا رسیده به اولین مجموعه داستانش. کار را فرستاده‌ایم ارشاد. رفته تهران و روی سامانه نوشته شده که مجوز نمی‌گیرد. حتی نمی‌دانیم چرا! کی در این مجموعه داستان به هم پیوسته که همه‌اش در قبرستان و میان مرده‌ها می‌گذرد، چه کرده که مجوز نگرفته؟ رفته‌ایم دنبال جدول اصلاحیه... نداده‌اند هنوز... می‌دهند؟... نمی‌دانیم...ریحانه بی‌انگیزه شده و دیگر نمی‌نویسد...گفتید انتخابات ریاست جمهوری است و درخواست‌های نویسندگان از رییس جمهور آینده؟

 

 

*بهزاد دانشگر:

من هیچ توقعی از رییس جمهور ندارم

 

 

 

*رضوان نیلی پور:

متاسفانه تورم ضربه بزرگی به چاپ و نشر و کتابخوانی زده . چرا باید کتاب من نوعی چاپ اول و دومش.  2000. تیراژ و چاپ های بعدی تعدادش کمتر و کمتر شود و ضمنا قیمت کتاب  بسیار گران است . یک کتاب. 80. صفحه ای سال. 1400. از من چاپ شده به قیمت 40 هزار تومان و اکنون که فقط دو سال و نیم می گذرد همان کتاب به قیمت. 180 هزار تومان چاپ شده . یعنی از چهار برابر هم بیشتر که نصف هزینه را خودم پرداخت کردم . به رئیس جمهور بگوئید تمام مشکلات از فقر فرهنگی ناشی می شود . مردم اگر مطالعه نکنند نا آگاه می مانند. قیمت کاغذ را ارزان کنید .

 

*لیلا میرباقری

برای کسی که ذهن و روحش به هنر آغشته شده چیزی بدتر از آن نیست که قلمش را بشکنند و این اتفاقی بود که چندین بار برای من و دوستان دیگرم رخ داد بدون هیچ توضیح یا توجیحی .با اینحال ما نوشتیم و می نویسیم چون زندگی بر مبنای هنر است و بس. ولی می خواهم صدایم به گوشی برسد که  بگوید کمی درنگ کنند و تامل بر ناحقی که بر هنر و هنرمند روا می شود.کسی که هنر را با هنر قلع و قمع کند نه با معیارهای خودپسندانه و ناآگاهانه.کسی که هنر را زندگی کرده باشد نه در نقاب هنر. و این انتظار زیادی نیست از آن که می تواند حکم دهد چاقو را از گلوی قلم بردارند. ما را با اهل و نا اهلش آشتی دهد تا ‌کنار هم، هنر یعنی " طبیعت" را زندگی کنیم. چرا که ما همه زاده یک مادریم...

 

*سیما طاهر کرد:

هیچ نویسنده ای دلش نمی خواهد اثرش قلع و قمع شود. نویسنده می نویسد در  دنیای پررقابت شبکه های اجتماعی و در زمانه ای که تعداد کتابخوان ها روز به روز کمتر می شود اثرش سالم به دست مخاطب احتمالی برسد. آن وقت ممیزی چه می کند؟ می آید بدون توجه به نگاه نویسنده و فضای داستان، تصویر و شعر و جملات را به بهانه ممیزی حذف می کند. به این دلیل می گویم سلیقه ای چون شاهد مثال دارم. سال گذشته از دوکتابی که همزمان چاپ شده و هنرمند نقاش آن، شخص واحدی بوده، در یک اثر بدبختانه تصاویر و شعر و جملات حذف شده ودر اثر دیگر خوشبختانه همان تصاویر اجازه چاپ گرفته. این یعنی ممیزی سلیقه ای عمل می کند. توقع من این است حداقل افراد آگاه و کتابخوان واقعی کتاب ها را مطالعه و بررسی کنند.

 

* مرضیه عباسی

زندگی مانند طبیعت و اجزای آن ست. بدون خورشید زندگی در طبیعت نمی روید و هیچیک از نمودهای زنده بودن بدون نگرفتن نور خورشید و عمل فتوسنتز ممکن نخواهد بود.در حوزه تفکر هنرمندان وظیفه اشاعه همان پرتو در تن و ذهن جامعه است که دست اندر کاران کنونی همه چیز را در این باره می دانند. اما این مهم تنها با آزادی اندیشه که همان نبودن سانسور به وقوع می پیوندد. با سانسور ما جامعه ای بدون اندیشه در نتیجه بدون زندگی خواهیم داشت.

 

*غزاله بزرگ زاده:

به عنوان عضو کوچکی از مولفین کشور از رئیس جمهور آینده انتظار دارم برای ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی در جامعه و بسترسازی این اهم تلاش مضاعفی انجام شود زیرا کتاب‌ها هستند که فرهنگ یک جامعه را می‌سازند و باعث آگاهی‌بخشی و افزایش دانش و خرد مردم می‌شوند ؛ همچنین از طرف دیگر خواستار حمایت از هنرمندان به ویژه نویسندگان در تمامی عرصه‌ها برای افزایش میل و رغبت به تولید آثاری ماندگار هستم.

*فریبا نساج پور:

امید که قادر   باشید همان مطلبی که عرض می کنم را در گزارش تان قید  نمایید: انتظارم این است که  1-ممیزی ها در اداره ارشاد کم بشود   2-نویسنده مجبور نباشد خودسانسوری کند در کتاب هایش.

 

*بیژن سلیمانی:

انتظار من از. ریس جمهور آینده: 1. قرار دادن یارانه برای نشر اقلام فرهنگی -2.آزادی بیان و تفکر و عدم ممیزی در نشر فیلم و نمایش و نتیجه آن شکوفایی قشکر متفکر جامعه