ارزش‌گذاری اقتصادی برای سرمایه‌های میراثی اصفهان
میراث‌فرهنگی به یادگار مانده از دوره‌های گوناگون تمدنی در شهر اصفهان به‌رغم جاذبه و توجهی که از سوی گردشگران و علاقه‌مندان به‌سوی خود جلب می‌کنند، هنوز برای بخش زیادی از مدیران و حتی فعالان اقتصادی، به‌عنوان مجموعه‌ای وابسته و غیرمولد به شمار می‌رود.
اصفهان امروز - امیر اکبری | این روزها اقتصاد و صرفه اقتصادی یکی از ملاک‌های اصلی ارزیابی و ارزش‌گذاری فعالیت‌های گوناگون شده است. بر همین اساس حتی بخشی از سیاست‌گذاران، سرمایه‌گذاری در برخی زیرساخت‌های اجتماعی را فاقد انتفاع دانسته و سعی در کاهش توجه به حوزه‌های مشابه را دارند.
میراث‌فرهنگی به یادگار مانده از دوره‌های گوناگون تمدنی در شهر اصفهان به‌رغم جاذبه و توجهی که از سوی گردشگران و علاقه‌مندان به‌سوی خود جلب می‌کنند، هنوز برای بخش زیادی از مدیران و حتی فعالان اقتصادی، به‌عنوان مجموعه‌ای وابسته و غیرمولد به شمار می‌رود. براین‌اساس اعداد و ارقام بودجه‌های پیش‌بینی شده برای مرمت و نگهداری آنها اعدادی عجیب‌وغریب و بسیار ناچیز است. همین موضوع سبب می‌شود بازدهی کیفی این مجموعه‌های به‌هم‌پیوسته در افق زمان با چالش جدی روبرو شده و حتی نگرانی‌های جدی‌تری در زمینه پایداری و نگهداشت آنها در سال‌ها و دهه‌های آینده در پیش‌رو باشد.
در چنین شرایطی ارزیابی اقتصادی و تحلیل درست میزان بازدهی اقتصادی و به‌نوعی ترسیم طرح توجیهی برای آثار میراثی، ارزش حال حاضر و بلندمدت وجود و حراست از آنها را به زبان اقتصادی ترجمه می‌کند. با این شیوه و با منطق روز موردپسند در زمانه امروز، امکان سرمایه‌گذاری بیشتر و جلب حمایت‌های بخش خصوصی، دولتی و حتی جذب سرمایه خارجی تسهیل خواهد شد.
در این شیوه به‌عنوان مثال پل خواجو بخشی از یک منظومه جامع اقتصاد گردشگری به شمار می‌رود که با ارتقای علمی و تخصصی کیفیت مواجهه گردشگران با آن، فضاسازی پیرامونی، تعریف سناریوهای گوناگون برای بازدید و گذر از آن می‌تواند به درآمدزایی بیشتر برای اقتصاد گردشگری شهر منجر شود. با این منطق تمامی شهروندان پاسداری از این چاه نفت پربازده و فناناپذیر را جزو اصول خود تعریف و به سهم خود برای ارتقای بازدهی آن تلاش می‌کنند.
این شیوه نگاه به برای مسیرهای گردشگری نیز قابل‌استفاده است. به‌عنوان نمونه چهارباغ در الگوی جدید حیات خود به‌عنوان مسیر پیاده‌راه، هر چه به سمت ایجاد تجربه بهتر برای عابران حرکت کند، در ارزش‌آفرینی اقتصادی موثرتر خواهد بود. لذا با این شیوه خودبه‌خود بافت صنفی محدوده چهارباغ به سمت خدمات مرتبط با گردشگران تغییر خواهد کرد و از این موضوع صنوف، گردشگران و کلیت شهر بهره‌مند خواهد شد.
گرچه ارزش میراث شهر تنها به بازدهی اقتصادی آنها محدود نیست، اما وجود چنین نگاهی امیدواری را برای بهبود شرایط آینده این حوزه افزایش خواهد داد.