سحابی آیلار رضائی به آرین هنر معاصر رسید

عصر یک شنبه 9 دی ماه 1403 درست چند دقیقه مانده به ساعت 17 وارد گالری موسسه آرین هنر معاصر شدم. از وقتی که پوستر نمایشگاه را در فضای مجازی دیده بودم تا دیدار خودم از نمایشگاه، در ذهنم خیلی چیزها رد و بدل شده بود ولی با ورود به فضای نمایشگاه، همه آنها در ذهنم فرونشست و بیشتر به فضای به ظاهر خالی نمایشگاه فکر کردم. اول از همه، خودم را گرفتار چیدمان عکس های آثاری کردم که گویا الان وجود ندارند. چیدمان های تصویری که بعضی از آنها با پر یا خالی بودن شطرنجی، خودش خیلی حرف داشت. هر قطعه از چیدمان هم می توانست، به عنوان یک ترکیب بندی نقاشانه، محل تامل باشد. هر چیدمان داستان بخشی از زندگی هنرمند بود. بخشی که البته بیشتر به دوران کودکی فرد ارجاع داشت.

آیلار رضائی، متولد   ۱۳۷۸  ورامین و دانش آموخته کارشناسی رشته نقاشی دانشگاه هنر اصفهان، این مجموعه را کنار هم فراهم آورده بود. در کنار این چیدمان ها، یک ویدئوی نزدیک به 15 دقیقه ای هم بود. او تجربه شرکت در نمایشگاه های گروهی با عنوان های «هویت»، «ریتم»، «روزمرگی»، «شکست نور»، «کنتراست» و «فروش ۵» را در کارنامه کاری خود دارد. این نمایشگاه اولین تجربه نمایشگاه انفرادی این هنرمند است.

رضائی در بیانیه نمایشگاه خود که عنوان سحابی را دارد، آورده است:«سحابی یا میغ واره، به ابر عظیمی از غبار، گاز و پلاسما در فضاهای میان ستاره ای گفته می شود که هم گورستان و هم زایشگاه ستارگان هستند. مجموعه آثارم در این نمایشگاه، بر پایه اسمبلاژهایی ست، در فضای درونی جعبه های مقوایی که در دو قالبِ چیدمانِ تصاویرِ این اسمبلاژها بصورت دوبعدی و ویدئویی از آنها به نمایش درآمده است. این آثار مانند یک سحابی، فضاهایی پر از نور و تاریکی، هجومِ تجربیات و تفکرات و احساسات، انقباض و انبساط ایده ها و تولد و مرگ متوالی شان هستند. این چنین زیستی درون من جریان دارد. شما تماشاگر این جریان ممتد و مشوش هستید». در کنار ویدئوآرت،  6 اثر او در ابعاد: ۷۰×۱۰۰ و با تکنیک: اسمبلاژ، عکاسی و چیدمان عکس ها بر دیوارهای گالری تکیه داده اند. موضوع نمایشگاه «بیانِ زیستِ درونی هنرمند» است.

درباره این مجموعه استاد «حسین تحویلیان» در یادداشتی  با عنوان «گزارش به مثابه اثر هنر» نوشته است: «بخش بزرگی از هنر به گزارش اختصاص یافته است. زمانی که نقاش منظره ای را ترسیم می کند یا مجسمه ساز پیکره ای را می سازد، اغلب یکی از عناصر اصلی هنر گزارشی است که برای مخاطب ارائه می شود. این موضوع حتی برای آثار آبستره هم مصداق پیدا می کند. یک اثر آبستره گزارشی از حال و هوای ذهنی و پنداری هنرمند است که نه با ارجاع مستقیم بلکه با عناصر هنری برای مخاطب آماده شده است. هنرهای معاصر پا را از این هم فرار گذاشته اند و گاه از خود گزارش به عنوان اثر هنری استفاده می شود. این موضوع راجع  به نمایشگاه آیلار رضائی صدق می کند. آیلار گزارشی از درون مایه پنداری خود را به صورت اسمبلاژ بازنمایی کرده است. هم چون زندگی که لحظاتش می آید و ناپدید می شود، اسمبلاژ های او نیز اینک وجود خارجی ندارند. آنچه باقی مانده گزارشی است که در ویدئو آرت و چیدمان عکس های ایشان مشاهده می شود. هنرمند از دل این گزارش مخاطب را به لحظاتی از زیست خود فرا می‌خواند که اینک نیست اما جنس لحظات تکرار شونده و نابود شونده همچنان ادامه می یابد».

نمایشگاه آیلار رضائی تا ۱۲ دی ماه ساعت ۱۷ تا ۲۰ در گالری آرین هنر معاصر خیابان فرشادی کوچه شماره ۴-ساختمان آرین  برپا می باشد. کسانی که مایل هستند بخشی از زیست درونی خانم رضائی را تماشا کنند می توانند این فرصت را از دست ندهند و خودشان را پای چیدمان ها و روبروی ویدئوی او برسانند. برخورد او و نگاه او به عنوان یکی از نمایندگان نسل جدیدی هنری، قابل تامل است. نسلی که خاطره دارد ولی مثل نسل های قبلی خاطره بازی نمی کند. فهم او از جهان حداقل در نوع روایت، متفاوت از نسل های قبل تر خواهد بود.