دیدار با یک شاخه گل سرخ

 

چه راه را بلد باشی و چه نشانی را بپرسی باید از خیابان توحید وارد خیابان شهید قندی بشوی و ادامه مسیرت را در  کوچه شهید قاسمی ۳ تا پلاک ۶ دنبال کنی. آنجا گالری دیدار، فرصتی ایجاد کرده است تا بتوانی به دیدار یک شاخه گل سرخ بروی.  اینجا می توانی همزمان با نگاه به آثار، شعر سهراب سپهری را زمزمه کنی که: « کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ/ کار ما شاید این است/ که در افسون گل سرخ شناور باشیم». همین ابتدای کار هماهنگی در اندازه ها، چیدمان درست و تنوع نگاه و تکنیک ها، مخاطب را با یک نمایشگاه حرفه ای روبرو می کند. نه تنها در خود آثار بلکه در کیوریتوری آن، اتفاق قابل تاملی در اصفهان رخ داده است.

​

 

اگر در تعریف نمایشگاه‌گردان یا هنرگردان یا کیوریتور  آمده باشد که  او کسی است که از طریق تخصص، اطلاعات و ذوق شخصی، و بر اساس تفسیر از موضوع و یا آثار، مجموعه‌ یا مجموعه‌هایی از آثار هنری، تاریخی و یا اسناد را انتخاب و با ایجاد روایتی جدید، نمایشی از آثار فراهم می‌کند که خود به عنوان اثری جدید شناخته می‌شود و یا با ایجاد بستری جدید، امکان خلق و ارائه اثری تازه را در  فضای جدید، ایجاد می کند. این تعریف را می توان در یک شاخه گل سرخ به وضوح دید. کیوریتور، جایگاهی فراتر از نقش سنتی این حرفه که در حقیقت حافظ و متخصص هنر در موزه‌های هنری و یا تاریخی بود به عهده گرفته است و به همین قیاس، امروزه آنچه مهدی تمیزی به عنوان نمایشگاه گردان مجموعه یک شاحه گل سرخ ارائه داده است، می تواند نقشی محوری در ایجاد روایت‌های جدید هنر معاصر اصفهان ایفا ‌کند؛ او از طریق دیدگاه‌های مختلف در آثار گوناگون و متفاوت، آنها را به چالش کشیده است و البته فرصتی برای موضوعات و ایده‌های نوآورانه فراهم نموده است. کیوریتورها و حالا بخوانید مهدی تمیزی، مورخان هنر و اینجا بخوانید مورخان هنر اصفهان و هنرمندان این شهر را به سمت حوزه‌های جدید مطالعه هدایت می‌کنند و آنها را تشویق می‌کنند تا تفاسیر پذیرفته شده را دوباره ارزیابی کنند. برای پی بردن به رمز و رازهای این مجموعه می توان در همان آغاز و روبروی بیانیه نمایشگاه ایستاد و آن را خواند.

تمیزی در این بیانیه نوشته است: « یک شاخه گل سرخ، شاید در زمانه‌ای این چنین، اشاره‌ای نیش‌دار و گزنده باشد؛ و اکنون که واژه‌ها به تعابیر و تفاسیرِ نادرست آلوده شده‌اند و اخبار و افعال، نشان از نادانی و فهم ناشایست دارند، می‌توان از کارکردِ اسطوره‌ای عناصر، بر شناساندن درستِ واژگانی همچون: دوستی، عشق، صلح، مدارا و تولیدِ پیروزمندانه خِرَد بر شرِّ غالب، یاری گرفت. یک شاخه گل سرخ بهانه‌ایست بر اتخاذِ یک زبانِ مشترک در خلقِ اثری که می‌تواند و بایست چنان کارساز باشد که آرامشی یا تکانه‌ای در جان و جهانِ بیننده ایجاد کند». در ادامه بیانیه به گل سرخ در فرهنگ و زبان فارسی هم نیم نگاهی دارد و چنین گفته است: «در ایران، گل سرخ به نام‌های دیگری نیز شناخته شده است: وَرت، وَرد، سُهرورد و گل محمدی؛ و در اصفهان، باغ‌های گل سرخ نیز شُهره بوده، آنچنان که در سفرنامه‌های گردشگرانِ ایرانی و فرنگی، بسیار از این ویژگی یاد شده است. همچنین گل سرخ، همیشه دستمایه ای ارجمند بوده در اندیشه و دستِ اهالی فرهنگ و هنر». در انتها هم بیانیه سراغ خود مجموعه و آثارش رفته است: «مجموعه پیشِ رو، به جستجوی معنای ژرف و چندلایه گل سرخ، در هنرهای تجسمی می‌پردازد. این نمایشگاه، ما را فرا می‌خواند که به گل سرخ، فراتر از ظاهر آن نگاه کنیم؛ ما با دوگانگی و هم‌آوایی‌های گل سرخ روبرو خواهیم شد و آن را نه تنها به عنوان یک نماد، بلکه به عنوان بازتابی از خویشتنِ خویش درک خواهیم کرد. یک شاخه گل سرخ، گردهمایی».

 نمایشگاه «یک شاخه گل سرخ»، تا 23 اسفندماه در گالری دیدار اصفهان برقرار است. این نمایشگاه به همراه برپایی چندین نشست خواهد بود. نخستین نشست، پنجشنبه، دو اسفند است که از ساعت پنج تا هفت شب در محل گالری برپا می‌شود. دو نظریه‌پرداز و مدیر فرهنگی در این نشست، سخنرانی خواهند داشت؛ سید امین مؤیدی اصفهانی درباره «اهمیت و لزوم شبکه‌سازی در اقتصاد هنرهای تجسمی» و محمد عیدی نجف‌آبادی درباره «راز گل سرخ و کارکرد اسطوره‌ای آن» سخن می‌گوید.

هنرمندان این نمایشگاه عبارتند از: «ملیحه آدم زاده – محمد آذر برزین – پوریا آیتی  -لاله آیتی-  سایه ابراهیمی – فرحناز ابطحی – شهرام احمدزاده ترکمان – راهبه ارفع – روز به ارفع – على ارفع – پروین اریسیان – لیلا اصفهانی زاده – نادر امیر پرویز  -علی ایزدی قروه – مرتضا بخردی – طهمورث بهادرانی – علی بهارلویی – فاطمه بهارلویی – آیدا بهشاد  – مهدی تمیزی  – مریم توکلی  – الهام جعفری  -فرزانه جعفری – سید محمود حسینی – مرضیه حسینی – محمود حشمتی نژاد –  مصطفی حیدری – احسان خاکسار حقانی – محمد خلیلی – شیوا خوشبخت  – پریسا دارویی – لادن ذوالفقاری – وجیهه دهقانی  -افروز رجایی – علیرضا رحیمی – شهلا روضاتی – کتایون زاهدیان – پری زنگنه – لیلا زمانی نیا – فاطمه زهتاب – حسام الدین سپهری-  راضیه سلیمانی – بهروز سهیلی  -پروانه سیلانی – محمد ابراهیم شب انگیز – بهاره شب انگیز-  نرگس شفیعی – رضا عشقی – سارا عصارزادگان – علی عطریان – مریم فرخیان  -پریسا فهامی – فاطمه قائدی – رویا قاسمی  -حامد قصری  – علی قطبی-  لیلا قلی زاده  -منیره قنبری – جواد طاهری – امیر کبیر نژاد  -ریحانه کریمیان-  مجید کیانی – امیر کیخسروکیانی – مرضیه گلابگیر – کیانا محبوب-  عباس محمدی  -حسین مدنی بروجنی – مهدی مرآتیان – رسول معرک نژاد – احمد مقدسی – فروزان منتظری – پری موسوی-  سحر موسوی – وحید مؤمن زاده – مهران میرخلف – علی میرزایی – سودا به میرعنایت – فاطمه میرلوحی – رضا نصر اصفهانی – عمار نصر اصفهانی – پژمان نظرزاده آبکنار – سرور نعمت الهی-  نوشین نفیسی – زنده یاد مرتضا نیرو کار – فرناز نیکوخواه – شهرزاد واحدیان – شبنم ورد – مسعوده یاوری – مهری یاوری»

 

ذکر این نکته هم لازم است گفته شود تا ابعاد کارها 300 در 404 میلیمتر است. عدد 404 برای ورود به سال 1404 است. هنرمندان در دو ماه تلاش و همفکری و پیگیری تمیزی دست به خلق آثاری زده اند و امیدوارند با صلح و دوستی وارد سال جدید بشویم. تمیزی دقت های زیادی در انتخاب و چیدمان کارها داشته است و تجربه خوب او را به دیدن نمایشگاه می توان، ارج نهاد.