گفتگو با علی جلیل جو کاپیتان تیم ملی ورزش زوخانه ای و پهلوانی
میزبانی اصفهان بی نظیر بود
علی جلیل جو از جمله ورزشکاران تیم ملی پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای ایران است که نامش با برنامه عصر جدید بر سر زبان‌ها افتاد.
کاپیتان تیم ملی با گروه جوانمردان ایران در فینال مسابقات غوغایی به پا و نام ورزش باستانی ایران زمین را دوباره زنده کرد. برنامه‌ای که دوسال پیش سروصدایی فروانی به راه انداخت و گروه جوانمردان ایران زمین هم در آن خوش درخشیدند. اما جلیل جو که مدت‌هاست در عضویت تیم ملی قرار دارد همین جمعه گذشته در ورزشگاه پیروزی اصفهان طی مراسمی از صحنه قهرمانی خداحافظی کرد و با بوسیدن چهارگوشه زمین از دنیای ورزش حرفه‌ای خارج شد. در اختتامیه مسابقات جهانی زورخانه‌ای که در روزهای سی و یکم و اول تیرماه به میزبانی اصفهان برگزار شد با جلیل جو گفتگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
*شما در مسابقات عصر جدید حضور داشتید. از این مسابقات و بازتاب‌هایش صحبت کنید.
یک رسالتی بر گردن همه ما بود که هر چه بهتر جذابیت این ورزش را نمایش دهیم. در برنامه عصر جدید شرکت کردیم و بخش بزرگی از مردم مخاطب این برنامه بودند. خدا را شکر با زحمت تمام بچه‌ها که از دور اول تا فینال برنامه که 60 نفر را شکل می‌دادند تا به آن عنوان بزرگ برسیم. ورزش زورخانه 10 میلیون رای در دو فصل عصر جدید کسب کرد کهنشان می‌دهد مردم به این ورزش علاقه دارند. ما بعد جذابیت را در این برنامه نشان دادیم و امیدوارم روز به روز جذابیت‌های ورزش زورخانه بیشتر به مردم نشان داده شود تا نسل جدید بتوانند به این رشته راه پیدا کنند.
*از 10 سالی که در عضویت تیم ملی بودید چه روندی را پیمودید؟
ورزش قهرمانی یعنی دوری از تفریح، خواب و خوراک. ورزشکاران حرفه‌ای هر جایی نمی‌توانند بروند و باید از خیلی از چیزها بگذرند تا به قهرمانی دست پیدا کنند. قهرمانی با قهرمان ماندن بسیار دشوار است. 10 سال سخت را پشت سر گذاشتم و قهرمان مانده در یک دهه کار آسانی نیست. شما در هر مسابقه 10 تا 15 دقیقه برنامه‌تان را ارائه می‌کنید اما بخش مهم کار آن یکسالی است که شما باید شبانه روز تمرین کنید و مشقت تحمل‌کنید و خانواده هم باید با شما همراهی کنند تا بتوانید این کار بزرگ را به سرانجام مطلوب برسانید. امیدوارم تمام نونهالان و نوجوانان ورزشکار روزی به سطح قهرمانی برسند و باعث افتخار برای کشور شوند.
*شمار هم همین سختی‌ها را تحمل کردید؟
قطعا همین گونه است. من در شش دوره از مسابقات جهانی، آسیایی و بین‌المللی کاپیتان تیم ملی بودم و تمام اردو نشینی ها را تحمل کردم. برای همین مسابقات حدود یک ماه است که خانواده‌ام را ندیده‌ام به دلیل این که در اردوهای شبانه روزی بودم.
*پس به یک نقطه رسیدید که احساس کردید که دیگر وقت خداحافظی است؟
من واقعا خسته نشدم. من امسال در مسابقات رشته چرخ بالاترین رکورد امتیاز تمام اوزان را کسب کردم. به یک جایی رسیدم که احساس کردم کسانی که پشت سرم قرار دارند می‌توانند در مسابقات برون مرزی شرکت کرده و قهرمان شوند. تصمیم گرفتم یک مقدار کارهایم را سبک تر کنم چون کارم همین است و در ابعاد مختلف در ورزش زورخانه‌ای فعالیت می‌کنم. به هر حال یکی از بزرگترین دغدغه‌هایم همین تمرینات شبانه روزی بود که با خداحافظی از دنیای قهرمانی، سبک تر خواهد شد و می‌توانیم وقت بیشتری را صرف کارهای شخصی‌ام بکنم.
*میزبانی اصفهان از مسابقات جهانی زورخانه از چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بسیار عالی بود. من حدود هشت دور مسابقات جهانی و آسیایی را دیده‌ام.کاپیتان تیم ملی در مسابقات همبستگی کشورهای اسلامی در باکو 2017 بودم. این بهترین مسابقاتی بود که ورزش زورخانه تاکنون به خود دیده بود. در بحث اطلاع‌رسانی، رسانه و اشتیاق مردم اصفهان به این ورزش ستودنی بود. حضور 20 کشور در این مسابقات تایید صحبت‌های بنده است که بی‌سابقه است. امیدوارم روز به روز به جهانی شدن این رشته بیشتر کمک کنیم چون پتانسیل راه پیدا کردن به المپیک را دارد.
*وقتی به سکوهای سالن نگاه می‌کنیم تماشاگر چندانی دیده نمی‌شود. در حالی که ورزش زورخانه برخاسته از ایران و ورزش ملی ما محسوب می‌شود. به نظر شما چرا سالن پیروزی لبریز از تماشاگر نیست؟
احساس می‌کنم در شهر اصفهان به اندازه کافی برای این مسابقات تبلیغات صورت نگرفته است. شهر اصفهان پایتخت ورزش زورخانه‌ای ایران است. مانند مازندران که پایتخت کشتی کشور است. به نظرم باید ارگان‌های اصفهان بیشتر از فدراسیون حمایت می‌کردند تا این مسابقات به بهترین شکل و حضور پرشور تماشاگران برگزار می شد. صداوسیما در این دو روز مسابقات را به صورت مستقیم پخش می‌کرد. به نظرم اگر در سطح استان تبلیغات مناسب‌تری صورت می‌گرفت در این سالن جایی برای سوزن انداختن نبود.
* به نظر شما ورزش پهلوانی و زورخانه‌ای در جامعه آن عمومیت موردنظر را پیدا کرده است؟
ما هنوز با استاندارد موردنظر فاصله داریم و باید روز به روز بهتر شویم. به طور مثال برنامه عصر جدید نقطه عطفی برای این ورزش بود. برنامه تلویزیونی مخصوص ورزش زورخانه ساخته‌شده است و همین اتفاقات می‌تواند به گسترش این ورزش کمک کند.
