مرفهین ،پرمصرف ترین ،مشترکان گاز خانگی

بررسی ها نشان می دهد پرمصرفان گازخانگی به طور معمول، ساکن ،درمناطق مرفه هر شهری هستند.

براساس گزارشی هم  که پیش ازاین توسط وزارت رفاه منتشر شده بود در شهر تهران حدود ۸۸ درصد از پرمصرف‌ها در مناطق مرفه ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۸ و ۲۲ سکونت دارند .

یک موضوع قابل توجه که به دلایلی مانند متراژبالای ساختمان ، استفاده از امکاناتی چون استخر وسونا وهمچنین  استفاده ازخانه باغ ها وویلاها . ...رخ می دهد.

چه بسا زمانی که به سراغ متهمان اصلی مصرف گاز می رویم  عمده ترین آن ها مصرف کننده های خانگی هستند که درمیان این گروه ،ظاهرا  قشرمرفه بیشترین، مصرف را دارند.

حال آنکه ،مصرف انرژی ازسوی عمده مردم، طبق الگوی تعیین شده وحتی کمترازآن هم بوده است اما تعدادی  که شاید کمتر از 3 درصد از افراد جامعه را شامل می شوند مصرفی نا متعارف داشته و میانگین مصرف 5 برابری را برای خود ثبت کرده اند.

آمارها هم چنین نشان می‌دهد، حدودا ۴۰ درصد گاز بخش خانگی را ۶۵ درصد مشترکان و ۶۰ درصد باقی را تنها 35 درصد مصرف می‌کنند.

واضح آنکه مرفهین، پرمصرف تراز دیگر اقشار جامعه هستند ومی بایست با تدابیری الگوی مصرف آن ها را متعادل ساخت .

اما  مشکل اصلی ازجایی شروع می شود که  ایران ،به عنوان دومین دارنده ذخایر گازی جهان وپنجمین تولید کننده آن به دلایلی مانند نبود مدیریت مصرف، فقدان سرمایه‌گذاری کافی و لازم برای توسعه میادین گازی و فرسودگی تأسیسات و تجهیزات با مشکل تأمین گاز به خصوص در فصل زمستان، مواجه و نیازمند واردات است.

یک کشور، با جمعیت 80 میلیون نفری که چهارمین مصرف‌کننده بزرگ گاز درجهان با رقمی بیش از ۲۲۰ میلیارد متر مکعب در سال است .

به نحوی که معمولا درچنین زمان هایی ، مصرف گاز خانگی به ویژه درمناطق سردسیر ،افزایش 6 برابری پیدا می کند ودرنهایت  ازراهکارهایی مانند مازوت سوزی ویا کاستن  ازگاز صنایع وانتقال به بخش خانگی استفاده می شود.

روندی که درهر دو حالت ،نتایج بسیار نامطلوبی را به دنبال می آورد از انتشار آلاینده های خطرناک تا ورود خسارات سنگین به صنایعی که با قطعی گاز روبرو می شوند.

قابل تامل آنکه به دلیل اهمیت فراوان گاز، تقریباً همه کشورهای دنیا بهینه‌سازی مصرف این انرژی را به‌صورت جدی در دستور کار خود قرارداده‌اند‌ .قطعا ضروری است که ایران هم با توجه به جمعیت بالا،صنایع فراوان ومیزان مصرف گازی که دارد  دراین مسیر گام های بزرگ تری را  بردارد.

دراین حال تاکید برآن است برای کاهش مصرف گاز، در میان ثروتمندان، سیاست های قیمتی و غیرقیمتی می توانند مؤثر باشند. سیاست های قیمتی شامل افزایش تدریجی تعرفه ها به صورت پلکانی برای مشترکان پرمصرف است که به عنوان یکی از مهمترین روش ها برای مدیریت مصرف گاز در بخش خانگی انگیزه ای را برای صرفه جویی ایجاد می کند . به گونه ای که با افزایش قیمت هزینه این حامل انرژی البته نه برای همه بلکه فقط برای پر مصرف ها مضاف بر  توزیع عادلانه تر یارانه ها و کاهش نابرابری ها ،دلیل کافی وشاید قوی هم برای اصلاح مصرف انرژی به وجود می آید.

 سیاست های غیرقیمتی نیز شامل فرهنگ سازی و نظارت بر مصرف انرژی، بهبود راندمان وسایل گرمایشی و تشویق سرمایه گذاری دربهینه سازی مصرف انرژی می شود که به نظر ،بسیار موثر تر از راهکارهای قیمتی باشد  .

اقداماتی که شاید درنگاه نخست،  چندان ،پراهمیت ،به نظر نرسد اما بدون شک ، می توانند درجهت کاهش ناترازی ها تاثیر بسزایی برجای گذارند.