از امید تا فروپاشی: سرنوشت سمن‌های اصفهانی
ایوب درویشی، معاون سیاسی اجتماعی استانداری اصفهان به تازگی اعلام کرد: « باید در مسیر کاهش آسیب‌های اجتماعی تشکل‌های مردم‌نهاد و خیریه‌ها بازوی قدرتمندی محسوب می‌شود و باید از ظرفیت آنها با برنامه‌ریزی عملیاتی بهره برد.
مینا عباسپور| ایوب درویشی، معاون سیاسی اجتماعی استانداری اصفهان به تازگی اعلام کرد: « آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی در کشور و اصفهان پیش‌رونده و این موضوع زنگ خطر را به صدا درآورده است؛ بنابراین نهادهای مرتبط باید بر اساس همگرایی و گام‌های کارشناسی شده، با جدیت بیشتری در این حوزه نقش‌آفرینی کنند. آشکار شدن آسیب‌های اجتماعی در یک فرایند تدریجی اتفاق می‌افتد و باید پیش از تبدیل‌شدن به آوار برای آنها کنترل آنها چاره‌اندیشی شود. در مسیر کاهش آسیب‌های اجتماعی تشکل‌های مردم‌نهاد و خیریه‌ها بازوی قدرتمندی محسوب می‌شود و باید از ظرفیت آنها با برنامه‌ریزی عملیاتی بهره برد.»
این در حالی است که مسئله آسیب‌های اجتماعی ایران و اصفهان کلیدواژه‌های تازه‌ای نیستند و مدت‌ها پیش زنگ خطر آن به صدا درآمد تا جایی که رهبر نیز برای رسیدگی به این آسیب‌ها دستور ویژه دادند. در همان زمان نیز سمن‌ها و تشکل‌های مردم‌نهاد در استان اصفهان در حوزه آسیب‌های اجتماعی بویژه معتادان متجاهر و کودکان کار دست‌به‌کار شدند اما در طی سال‌هایی که گذشته یکی به‌کلی منهدم شد و دیگری به‌زور و تلاش فراوان روی پا ایستاده است.
بیشتر اصفهانی‌ها نام گروه پایان کارتن‌خوابی امید را به یاد دارند که کار خود را با غذا رسانی در شب‌های سرد زمستان به کارتن‌خواب‌ها آغاز کرد و در ادامه سرپناهی برای ایشان ایجاد کرد تا اگر کارتن‌خواب، معتاد، بیمار و هرچه هستند، در اینجا مأوایی برای درمان و امیدی برای بازگشت به زندگی پیدا کنند؛ اما درست زمانی که مدیریت شهری روی مکانی که به آنها داده و کاروانسرایی متروکه در شهر بود، دست گذاشت، همه‌چیز به هم‌ریخت؛ مدیریت انجمن آن از واحد و یکپارچگی به دو و شاید چند قسمت تبدیل و درنهایت اثری از پایان کارتن‌خوابی امید نماند. خیریه کودکان کار که در اصفهان چند تا هم از آن داشتیم نیز به‌سختی در برابر این تغییرات مقاومت کردند و سرپا ماندند و در نهایت دستور شهردار بود که آنها در محلی که نیاز داشتند باقی نگه داشت.
این‌ها تنها دو مثال ساده هستند و تعداد سمن‌ها و تشکل‌های مردمی اصفهان که پای‌کار آمدند اما رنجیده‌خاطر بازگشتند کم نیست. اصفهان دارای پتانسیل بالایی در امر خیر و حمایت‌های مردمی بوده و هست اما هر جا صحبت از دخالت رسمی و دولتی به میان آمد کار خراب شد. اکنون معاون استاندار اصفهان صحبت از این دارد که در مسیر کاهش آسیب‌های اجتماعی تشکل‌های مردم‌نهاد و خیریه‌ها بازوی قدرتمندی محسوب می‌شود اما باید دید در این راستا قرار است به این بازوها پروبال بیشتر داده یا مانند تجربه‌های تلخ گذشته آنها را از ریشه زد؟