غذاهای سنتی اصفهان؛ حلقه مفقوده گردشگری استان
چند روز گذشته یک خبر خوشمزه اصفهانی منتشر شد. بعد از مدت‌هـــا بالاخره با تلاش اداره کــــل میراث فـرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان و حمایت‌های مالی و معنوی اتاق بازرگانی، صنایع ، معادن و کشاورزی،«خورش ماست» اصفهان با دریافت نشان جغرافیایی بین‌المللی در فهرست آثار ناملموس یونسکو به ثبت جهانی رسید.
چند روز گذشته یک خبر خوشمزه اصفهانی منتشر شد. بعد از مدت‌هـــا بالاخره با تلاش اداره کــــل میراث فـرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان و حمایت‌های مالی و معنوی اتاق بازرگانی، صنایع ، معادن و کشاورزی،«خورش ماست» اصفهان با دریافت نشان جغرافیایی بین‌المللی در فهرست آثار ناملموس یونسکو به ثبت جهانی رسید. نشانی که بعد از گز اصفهان به این خوراک زرین‌فام اصفهانی رسید.خورش ماست به‌عنوان پیش‌غذای سنتی اصفهان به‌عنوان یکی از جذابیت‌های گردشگری این شهر تبدیل‌شده و شاید کمتر گردشگری باشد که پا به اصفهان گذاشته باشد و در کنار بریان و دوغ و گوشفیل از لذت خوردن آن بی‌بهره مانده باشد.
هر یک از این خوراکی‌ها و غذاها بخشی از میراث ناملموس این دیار است که نشانی از هویت،تاریخ و فرهنگ آن دارد و می‌توان در جذب گردشگر روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کرد؛ اما متأسفانه در سال‌های گذشته از آن بهره درستی برده نشده است و از ظرفیت گردشگری خوراک و غذا در اصفهان برای رونق این صنعت غافل بوده‌ایم.شاید اصفهان را نباید تنها به آثار تاریخی ملموسش شناخت و تمام بار گردشگری را بر دوش آن گذاشت. اینجا می‌توان از ظرفیت غذاهای محلی اصفهان هم استفاده کرد. استان اصفهان با ثبت ۱۹ غذا و ۱۲ مهارت پخت غذا در فهرست میراث ناملموس کشورمان و تعداد زیادی غذا و خوراک که در هیچ کجا ثبت‌نشده یا ناشناخته مانده از استان‌های پیشرو در این بخش است.
شاید کمتر اصفهانی باشد که طعم بریان(بریون)، کاله‌جوش، اشکنه، حلیم بادمجان، قیمه ریزه نخودچی، گوشت و لوبیا،گوشت و عدس، نخودآب، کله‌گنجشکی، ماش و قُمری، کوفته شوید باقالی، یخمه‌ترُش، تاس‌کباب اصفهانی، کباب مشتی، زیره اصفهانی، به پلو اصفهانی، خورش مرغ و آلوچه، خورش ماست، کاچی هفت دخترون(بی‌بی حور)، گز، پولکی و دوغ و گوشفیل را نچشیده باشد یا در کودکی در سفره‌های خانه پدری نخورده باشد. اما چرا حالا دیگر این غذاها کمتر در سفره مردم اصفهان دیده می‌شود یا دستور پخت برخی از آن‌ها به‌کل از ذهن خانواده‌ها فراموش‌شده است. کمتر رستورانی را هم در اصفهان می‌توان پیدا کرد که همه این غذاها و خوراکی‌ها را سرو کند.
غذاهایی که هر یک جذابیت خاص خود را داشته و دارد و می‌تواند به اقتصاد گردشگری اصفهان کمک کند چون‌که گردشگر در هر شرایط اقتصادی باشد میل به غذا دارد و چه‌بهتر که غذاها با طعم‌های جدید را تجربه کند. تجربه‌هایی که این روزها در بسیاری از شهرهای دنیا به یکی از شاخه‌های گردشگری تبدیل‌شده و انگیزه‌ای شده برای آشنایی با فرهنگ میزبان و ثبت خاطره‌ای به‌یادماندنی از مقصد . نگاه درست به گردشگری خوراک باوجوداین تنوع و ظرفیت بالا می‌تواند به توسعه و رونق گردشگری استان کمک کند و نشانه‌ای بارز از فرهنگ و سنت اصیل اصفهان باشد.از سوی دیگر بخش خصوصی و به‌ویژه هتل‌ها و رستوران‌ها هم می‌توانند به برندسازی غذاها و خوراک‌های اصفهان کمک کنند. برگزاری رویدادها و جشنواره‌هایی در این خصوص هم به ارتقای جایگاه فرهنگ غذاهای سنتی اصفهان و ترویج و تشویق خانواده‌ها به پخت آن‌ها نیز کمک خواهد کرد.
ازآنجاکه یک‌سوم از هزینه گردشگر صرف غذا می‌شود و بخشی از درآمد صنعت گردشگری به این صنعت برمی‌گردد لازم است میان این دو صنعت ارتباط بهتری برقرار شود. دستگاه‌های متولی همچون میراث فرهنگی هم باید به‌عنوان حامی ضمن شناخت و آموزش خوراک‌ها و غذاهای متنوع و سنتی اصفهان، بستر لازم را برای رونق این بخش فراهم کند.
