برف و گردشگری ارزان؛ فرصتی که از دست می‌رود

زمستان که از راه می‌رسد و آسمان دست و دلباز می‌شود، کوه‌های غرب و شمال غرب استان اصفهان لباس سفید بر تن می‌کنند. بارش برف، این مناطق را به تصویری کارت‌پستالی تبدیل می‌کند و در این میان، پیست اسکی فریدونشهر به یکی از مقاصد محبوب تفریحی تبدیل می‌شود. اما این شلوغی‌های مقطعی هیچ‌گاه نتوانسته رونق پایدار را برای منطقه به ارمغان بیاورد.

فریدو‌شهر، با ارتفاع ۲۵۳۰ متری از سطح دریا، مرتفع‌ترین شهر اصفهان و یکی از سردترین مناطق ایران است. این موقعیت جغرافیایی، ظرفیت‌های طبیعی کم‌نظیری را برای توسعه گردشگری زمستانه در اختیارش گذاشته، اما آنچه در عمل اتفاق می‌افتد، چیزی جز بهره‌برداری سطحی از این نعمت خدادادی نیست. هر ساله با نخستین بارش‌های زمستانی، محدوده پیست  اسکی فریدون‌شهر مملو از علاقه‌مندان به ورزش‌های زمستانی می‌شود. این استقبال چشمگیر اما تأثیر محسوسی بر اقتصاد منطقه ندارد و با کم‌شدن میزان برف، رونق موقت نیز از بین می‌رود. سؤال اینجاست که چرا فریدو‌شهر و دیگر شهرستان‌های برف‌خیز مانند فریدن، داران و بویین میاندشت سهم اندکی از رونق گردشگری دارند. پاسخ را باید در چند چالش مهم جستجو کرد؛ یکی از چالش‌های اصلی، نبود زیرساخت‌های مناسب برای جذب گردشگران با توان مالی مختلف است. هزینه‌های بالای تجهیزات اسکی، اقامت، و حمل‌ونقل باعث می‌شود این تفریح زمستانی تنها به قشری خاص محدود بماند. از سوی دیگر، اغلب گردشگرانی که به این منطقه می‌آیند، تنها برای یک روز در اطراف پیست اسکی حضور دارند و شب به شهر خودشان بازمی‌گردند. کمبود اقامتگاه‌های اقتصادی، نبود برنامه‌های تفریحی جانبی و خدمات گردشگری ارزان‌قیمت، مانعی بزرگ بر سر راه ماندگاری گردشگران در منطقه است.

در بسیاری از کشورها و شهرهای برف‌خیز، مفهوم «گردشگری ارزان» به‌خوبی تعریف شده است. از اقامتگاه‌های بوم‌گردی گرفته تا ارائه تجهیزات اسکی با قیمت‌های مناسب، این سیاست‌ها باعث شده که مناطق برف‌گیر به مقصدی برای همه اقشار تبدیل شوند. اما در فریدون‌شهر، چنین رویکردی هرگز به‌درستی اجرا نشده است.

علاوه بر این، جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی منطقه نیز مغفول مانده‌اند. طبیعت دنج و زیبا، آبشارها و فرهنگ متنوع اقوام ساکن در غرب اصفهان، می‌تواند سرمایه‌ای برای توسعه گردشگری زمستانی فراتر از برف و زمستان باشد. تورهای طبیعت‌گردی، ورزش‌های زمستانی جایگزین مانند سورتمه‌سواری و پیاده‌روی روی برف، بازارهای محلی و غذاهای سنتی، همگی می‌توانند بخشی از تجربه‌ای باشند که گردشگران را بیشتر در منطقه نگه دارد.

باوجود این ظرفیت‌ها، نبود سرمایه‌گذاری هدفمند و عدم حمایت از کسب‌وکارهای کوچک مرتبط با گردشگری، باعث شده که فریدونشهر هر سال فقط چندهفته‌ای شلوغ باشد و بعد دوباره در انزوای اقتصادی و گردشگری خود فروبرود. این در حالی است که سیاست‌گذاری و سرمایه‌گذاری درست برای توسعه گردشگری زمستانی، می‌تواند نه‌تنها به اقتصاد محلی، بلکه به جایگاه گردشگری استان نیز کمک کند.

زمستان برای فریدونشهر، فریدن و بویین میاندشت، یک فرصت است؛ اما تا وقتی که توسعه گردشگری در این مناطق به مدل‌های متنوع و مقرون‌به‌صرفه گره نخورد، این فرصت همچنان از دست خواهد رفت.