درنگی بر خلاء

اردیبهشت ماه، بهاری ترین ماه سال مخصوصا در اصفهان است. درست در کنار نهر فرشادی، در جایی که بیدهای مجنون شما را به عاشقی آن هم در جامه هنرمندی فرامی خوانند و در نزدیکی قلب صفوی جایی کمی آن طرف تر از نقش جهان، گالری آرین هنر معاصر، اردیبهشت خود را به نمایش آثار  امیر عباس محمدی راد اختصاص داده است. اردیبهشت که اینجا بخوانید بهشت را گاه می توان از لابلای رقص شاخ و برگ درختان و ساقه های دیگر گیاهان، به جان افسرده و ماشینی ما نزدیک تر دید. همچنین طبیعت مخصوصا بهار، معلم بزرگی است مخصوصا برای اهالی هنر و در این روزهایی که بزرگداشت مقام معلم است، می توان همراه نگاه یک معلم با سابقه حوزه هنرهای تجسمی و نقاشی شد و تفسیر تازه ای از آموزش و جهان را دید. آن هم در گالری که به همت یک معلم دیگر ایجاد شده است.

گالری آرین هنر معاصر در اصفهان،  تا 17 اردیبهشت ماه 1404  میزبان نمایشگاه آثار هنرمند معاصر، امیر عباس محمدی راد خواهد بود. این نمایشگاه شامل 230 اثر به صورت اسلاید و 23 اثر دیواری خواهد بود. آثار این نمایشگاه با تکنیک دیجیتال آرت خلق شده‌اند و حال و هوای شرقی را به ذهن می‌آورند.

در بیانیه این نمایشگاه، امیر عباس محمدی راد به مفهوم "دومانلی" اشاره کرده است؛ واژه‌ای آذری که به توصیف مه گونگی و زیبایی‌های طبیعت و اشیاء می‌پردازد. او در این بیانیه به پیوند میان عناصر اساسی طبیعت و اشیاء زندگی روزمره اشاره کرده و تأکید دارد که ادراک انسان در خلاء میان پدیده‌ها شکل می‌گیرد. محمدی راد بر این باور است که سکوت و خلاء، زمینه‌ساز ظهور اشیاء و پدیده‌ها هستند و آثار او به نوعی پاسداشت این خلاء و سکوت تصویری محسوب می‌شوند.

موسیقی مورد استفاده در ارائه آثار نیز از مجموعه FENG SHUI، اثر دان گیبسون و دانیل مِی، الهام گرفته شده است که به ایجاد فضایی هماهنگ و آرام در کنار آثار کمک می‌کند.

امیر عباس محمدی راد، استادیار در دانشگاه هنر اصفهان، دارای دکتری تخصصی در رشته تاریخ تطبیقی تحلیلی هنر اسلامی است. او در سال 1397 موفق به اخذ مدرک دکتری خود از دانشگاه هنر تهران شد و عنوان پایان‌نامه‌اش «مطالعه‌ تطبیقی تصویرنگاری دوره‌ی تیموری ایران و دوره مینگ چین» بوده است. همچنین، او دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته پژوهش هنر و کارشناسی در رشته نقاشی است.

 

 

*بیانیه نمایشگاه

 

"چنان پر شد فضای سینه از دوست                   که فکر خویش گم شد از ضمیرم"

                                                                                                  حافظ

"دومانلی " ، واژه ای است آذری، که در توصیف مه گونگی، مه آکندگی، طبیعت، اشیاِء و حتی در نگاهی شاعرانه به طبع و ذهن انسان، اشاره دارد.

گاه آنچه علت ستایش ما از آثار پیشینیان است، اکسیر پیوند میان عناصر اساسی _خاک و آب و باد و آتش_در بناها و اشیای مورد استفاده در زندگی روزمره، به نحوی موجز و دقیق بوده که نتیجه نهایی یکدستی و پالودگی در فن و روش آنان برای دستیابی به جنبه استعلایی و متصاعد کننده پدیده های پیرامون بوده است. ادراک آدمی در خلاء میان پدیده ها شکل می گیرد. اشیاء و پدیده های قابل رویت حد بیرونی ابژه عظیم و بی حد خلاء هستند. رویت اشیاء نت های آغازین ورود به ملودی های غیرقابل تکرار جهان مانا بوده و به عبارتی دیگر "پیرامون"به مثابه طبیعت و اشیاء، نقطه آغاز ورود به پهنه بی انتهای وجوداند. پدیده های رویت پذیر بیرونی ترین لبه جهان اند. آثار حاضر، وام دار فرهنگ تصویری و دیداری خاور دور است. بهره جویی از کم ترین حضور ابژه های رویت پذیر به قصد پاسداشت ابژه اعلی و حضور راستین، که تنها در درک "خلاءSHONITA)" ، (SHONIYAH امکان پذیراست. خلاء میان اشیا و پدیده ها با سکوت تصویری، مورد اشاره و تاکید قرار می گیرد.

 موسیقی از سکوت زاده می شود و در سکوت به زندگی خود ادامه می دهد.

اشیاء از خلاء به وجود می آیند و در خلاء دگرگونی خویش را سپری می کنند.

آدمی از" تهی بی انتهای پیشین" زاده می شود و پس از" درنگی" به "تهی بی انتهای پسین" می پیوندد.

مجموعه پیش رو حاصل درنگی است بر این لحظه و تاکید که" دومانلی"خوانده ایمش. برای سامان بخشی از روش (تکنیک)، عکاسی تلفیقی طبیعت، اشیاء و بافت، بهره برداری شده است. همه آثار با نشان E1/5،پشت نویسی و امضاء شده اند.

موسیقی مورد استفاده در ارایه آثار را مدیون مجموعهFENG SHUI، از DAN GIBSON ,  و DANIEL MAY ، (live in Natural Harmony 2010) هستم.